Zło, które ludzie czynią recenzja

Czy człowiek może być wolny od zła?

WYBÓR REDAKCJI
Autor: @malgosialegn ·3 minuty
2025-03-14
Skomentuj
15 Polubień
To moje pierwsze spotkanie z twórczością Sandrone Dazieriego i od razu mocne i nieoczekiwane emocje. To nazwisko trzeba zapamiętać i mieć na uwadze. Polecam przygodę z nim rozpocząć od najnowszej powieści „Zło, które ludzie czynią”.
Centralnym wydarzeniem powieści jest porwanie Amalii, bratanicy Franceski Cavalcante, adwokatki. To właśnie to dramatyczne zdarzenie staje się punktem wyjścia do całej fabuły książki. Amalia, młoda dziewczyna, zostaje porwana w tajemniczych okolicznościach. Początkowo wszystko wskazuje na to, że jest to przypadkowe porwanie, które ma na celu uzyskanie okupu, jednak w miarę rozwoju wydarzeń okazuje się, że sprawa jest znacznie bardziej skomplikowana. Za porwaniem kryje się bowiem znacznie więcej niż tylko chęć zdobycia pieniędzy. Śledztwo prowadzi do mrocznych tajemnic, które zmieniają obraz sytuacji, a kolejne odkrycia pokazują, że nikt nie spodziewał się takiego obrotu sprawy. Pojawiają się sugestie, że może to dzieło seryjnego mordercy.
Francesca, zrozpaczona i zdeterminowana, by uratować swoją bratanicę, staje przed wyzwaniem, które przekracza granice jej doświadczeń zawodowych. Zaczyna współpracować z Gerrym Peretzem, który pomaga jej rozwikłać zagadkę porwania. Gerry to były detektyw. Jego doświadczenie w ściganiu ludzi sprawia, że staje się ważnym graczem w śledztwie. Z biegiem fabuły okazuje się, że ma swoje własne motywy i tajemnice, które podważają jego lojalność i intencje. W miarę jak Francesca odkrywa coraz więcej o przeszłości i działaniach Peretza, jej zdanie na temat tej postaci ulega zmianie. Relacja między Franceską a Peretzem jest jednym z najważniejszych elementów tej powieści. Z jednej strony Peretz może wydawać się sojusznikiem, który pomaga rozwiązać zagadkę, z drugiej strony jego zachowanie budzi wątpliwości co do jego prawdziwych intencji. To postać, która odgrywa rolę nie tylko pomocnika, ale i potencjalnego zagrożenia, zmuszając Franceskę do podejmowania trudnych decyzji.
Dazieri z mistrzowską precyzją prowadzi czytelnika przez gęstą sieć kłamstw, sekretów i złożonych relacji międzyludzkich. Porwanie, które wydaje się głównym wątkiem, szybko staje się tylko wierzchołkiem góry lodowej. W miarę rozwoju fabuły coraz bardziej kłębią się tajemnice z przeszłości, które zaczynają łączyć losy bohaterów w sposób nieoczekiwany.
W książce nie brakuje świetnie wykreowanych postaci, z których każda ma swoje tajemnice i motywacje. Są oni bardzo realni, nie są wolni od wad i wewnętrznych rozterek. Ich życie nie zawsze było łatwe i gładkie, trapią ich sprawy z przeszłości.
Styl pisania Dazieriego jest spójny i trzymający w napięciu. Autor z powodzeniem buduje atmosferę niepewności, nie szczędząc czytelnikowi zarówno psychicznych, jak i fizycznych zmagań bohaterów. Kiedy już wydaje się, że wszystko zostanie wyjaśnione, pojawiają się kolejne tajemnice, które rzucają nowe światło na całą sprawę, prowadząc do zaskakującego i poruszającego zakończenia. Napięcie jest nieustannie podtrzymywane przez psychologiczne wątki, które wciągają czytelnika w zawiłe sieci motywacji, kłamstw i zdrad. Bohaterowie stają przed trudnymi decyzjami, w których moralność nie jest czarno-biała, a granice między dobrem a złem są rozmyte. To właśnie te moralne dylematy nadają książce głębię i sprawiają, że nie jest to tylko kolejny kryminał, ale także powieść skłaniająca do refleksji nad naturą człowieka.
„Zło, które ludzie czynią” to książka, która łączy elementy thrillera, kryminału i psychologicznego dramatu. Sandrone Dazieri stworzył niezwykle złożoną opowieść, która nie tylko trzyma w napięciu, ale również zmusza do głębszej refleksji nad ludzką naturą i moralnością. Powieść jest pełna zaskakujących zwrotów akcji, niejednoznacznych postaci i nieoczywistych decyzji, które prowadzą do poruszającego zakończenia.
To historia o złożoności ludzkich emocji, granicach zła i konsekwencjach wyborów, które podejmujemy – zarówno tych w dobrym, jak i w złym celu. Jeśli lubisz książki, które nie tylko oferują intrygującą zagadkę, ale także skłaniają do głębszego zastanowienia się nad naturą ludzi i ich motywacji, „Zło, które ludzie czynią” to powieść dla ciebie.

Moja ocena:

Data przeczytania: 2025-03-14
× 15 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Zło, które ludzie czynią
2 wydania
Zło, które ludzie czynią
Sandrone Dazieri
7.8/10

Podróż w najmroczniejsze zakątki ludzkiej duszy. Najnowsza powieść Dazieriego szokuje, przeraża i zapiera dech w piersiach. Policjantka Itala Caruso ma za zadanie zamknąć w więzieniu Okonia – morde...

Komentarze
Zło, które ludzie czynią
2 wydania
Zło, które ludzie czynią
Sandrone Dazieri
7.8/10
Podróż w najmroczniejsze zakątki ludzkiej duszy. Najnowsza powieść Dazieriego szokuje, przeraża i zapiera dech w piersiach. Policjantka Itala Caruso ma za zadanie zamknąć w więzieniu Okonia – morde...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Niektóre książki pochłaniają czytelnika nie tylko swoją fabułą, ale przede wszystkim atmosferą. Gęstą, duszną i pełną niepokoju. Sandrone Dazieri stworzył właśnie taką powieść. „Zło, które ludzie czy...

@Mania.ksiazkowaniaa @Mania.ksiazkowaniaa

Pozostałe recenzje @malgosialegn

Połamany celibat
Nie jest to książka o „upadłych księżach” ...

Połamany celibat to reportaż, który rzuca światło na nieznane dotąd aspekty życia duchownych w Kościele katolickim. Autorka, będąca zarówno dziennikarką, jak i teolożką,...

Recenzja książki Połamany celibat
Tokyo Crush
Która grupa krwi sprzyja miłosnym igraszkom?

Jak po miłość to tylko do Japonii? Czy Japończycy słyną z podbojów miłosnych i lubią randkować? Coś czuję, że będziecie zaskoczeni relacją autorki z poszukiwania miłości...

Recenzja książki Tokyo Crush

Nowe recenzje

Schron przeciwczasowy
Między pamięcią a zapomnieniem ...
@bookoralina:

Parę ładnych lat temu miałam okazję odwiedzić wyjątkowe muzeum w Opolu — Kamienicę Czynszową. Na każdym piętrze budynku...

Recenzja książki Schron przeciwczasowy
Przemiana
Jestem owadem
@soniagibbin:

Czytając dzieła autorów klasycznych (nie mylić z klasycystycznymi), trzeba wziąć pod uwagę dwie kwestie: Pierwsza z nic...

Recenzja książki Przemiana
O jeden urok za daleko
Nie igraj z magią
@Kantorek90:

„O jeden urok za daleko” to druga odsłona serii „Czarownice z Inverness” autorstwa Ludki Skrzydlewskiej. Chociaż miałam...

Recenzja książki O jeden urok za daleko
© 2007 - 2025 nakanapie.pl