Maski recenzja

Romansiara ze mnie okazjonalna, ale "Maski" skusiły mnie przecudowną okładką i zapewnieniem, że to "Błyskotliwa, zabawna i ekstremalnie romantyczna opowieść". Czy tak było? A i owszem...

Penelope, zwana Poppy, po burzliwym rozstaniu ze zdradzieckim Jacobem udaje się na imprezę sylwestrową. Anonimowość zapewnia jej maska - obowiązkowy atrybut eventu.

I Poppy gra swoją życiową rolę. Uwodzi tajemniczego Liama, spotkanie kończą w łóżku, a potem Poppy, niczym Kopciuszek, opuszcza bal... Ta noc jest preludium do wielkiej rewolucji w jej życiu.

Całość może wydawać się przewidywalna i schematyczna, bo co tu więcej można odkryć w nurcie romansu biurowego opartego na relacji hate-love, ale dla mnie niesztampowość tej historii kryje się w kreacji głównej bohaterki. Poppy, mimo tego infantylnie brzmiącego zdrobnienia i początkowego wrażenia kruchej beksy, jest kobietą, która walczy z przeciwnościami losu, zręcznie sama sobie usuwa spod nóg wszelkie kłody, jakie przeszkadzają jej w osiągnięciu sukcesu zawodowego i w zdobyciu ukochanego mężczyzny (kolejność przypadkowa). Penelope, choć życie jej nie rozpieszcza, nie siedzi w kącie i nie mazgai się, nie oczekuje pocieszania. Idzie jak burza, jako tarczy używając zadziornych, czasem kąśliwych tekstów, nie tracąc nic ze swojej atrakcyjności i zawodowego profesjonalizmu. Powiecie: jest bezczelna... ja to nazwę pewnością siebie i świadomością własnej wartości 😁 Lubię takie bohaterki, które zamiast płakać nad rozlanym mlekiem, nie pozwalają sobie w kaszę dmuchać.

I w gatunku, w którym było już chyba wszystko, postać Penelope jest właśnie tym powiewem świeżości, który sprawił, że przepadłam w tej historii. Jest ona cudownym, na wskroś romantycznym oddechem w moim mrocznym, kryminalnym świecie. Melka @s0ymel pisze fantastycznie. Lekki styl, dowcipne dialogi, zabawne sytuacje, bohaterowie wzbudzający skrajne emocje, iskrzące napięcie, podsycanie ciekawości i piękna kobieca przyjaźń... to przepis na sukces na miarę "Notting Hill".