Widzimy się w sierpniu recenzja

"Widzimy się w sierpniu" to ostatnia książka napisana przez wielkiego Gabriela Marqueza. Ta, której miało nie być na światowym rynku wydawniczym.

Na łożu śmierci prosił bliskich, by ta powieść nie trafiła w nasze, czytelnicze ręce.
Jego zdaniem jest niedoskonała, daleko mniej mistrzowska niż poprzednie książki.
Jednak spadkobiercy zadecydowali inaczej, wierząc, że talent Gabo obroni się przed ewentualną krytyką. 10 lat po śmierci autora, ostatnie dzieło Marqueza trafiło do miłośników jego twórczości i słynnego realizmu magicznego.

Nie czuję się wystarczająco kompetentna, by oceniać tę książkę. Od samego początku, gdy dowiedziałam się o jej wydaniu miałam poczucie przekraczania swoich uprawnień. Ciekawość zwyciężyła i nie uszanowałam ostatniej woli zmarłego. Czytałam "Widzimy się w sierpniu...", nie zwracając uwagi na mankamenty. Zaciekawiła mnie historia kobiety, która każdego roku, tego samego, sierpniowego dnia, odwiedzała grób matki, a nocą oddawała się miłosnym uniesieniom z przypadkowo spotkanymi mężczyznami. Pochłonął mnie bijący z kart książki erotyzm. Podążałam za coraz bardziej szalonym sposobem myślenia bohaterki i czekałam na kolejny miłosny epizod.
Czułam się jednak, jakbym podglądała nie tylko jej intymne życie. Miałam wrażenie, że zaglądam przez ramię samego pisarza i obserwuję jego trud pracy. Przez cały czas wyobrażałam sobie jego krytykujące spojrzenie skierowane w moją stronę. Wiedziałam, że czytam zakazane słowa i wchodzę tam, gdzie miało mnie nie być.

Ostatnie lata życia Gabo przykryte były płachtą zapomnienia. Miał problemy z pamięcią i zmagał się z ciężką chorobą. To uniemożliwiało mu pisanie i tworzenie kolejnych dzieł. Jednak nie odłożył pióra. Tworzył wolniej, z mniejszą precyzją, ale pozostał wierny pasji pisarskiej. I choć sam nie uznał wartości swojej ostatniej książki, do końca pracował nad jej najlepszą wersją.

Nie umiem ocenić, czy potomkowie Gabriela Marqueza postąpili słusznie pokazując ją światu.

Jednak po przeczytaniu zakończenia, usprawiedliwiłam zarówno ich, jak i siebie.