Marionetka recenzja

Niszczycielskie kłamstwo czai się skrycie z całym wachlarzem odcieni prawd. Ciężar zależy od wielkości jego siły, która zniekształca, od intencji oraz krzywd, które są jego skutkiem. Tworzą potężne ślady i traumy. Kłamstwo burzy zaufanie, bezpieczny most zbudowany z delikatnego kryształu, który stanowi podporę życia. Bezcenny fundament można zniszczyć bezpowrotnie. Jedna niepewna myśl sieje ziarno wątpliwości dotyczące tysiąca różnych prawd. Zakłóca wiarę i kumuluje się niczym warstwa brudu, powodując wewnętrzne skrzywienie. Wywiera głęboki i trwały wpływ na całe życie.

Rodzina pokiereszowana przez los. Seria nieszczęśliwych zdarzeń niszczy upragnioną beztroską przyszłość. Okaleczeni duchowo bohaterowie próbują odbudować swoje życie. Szukają miejsca na ziemi, ukrywają prawdy, a te niczym koszmar powracają. Kruche fragmenty przeszłości namaszczone tajemnicą, która zaczyna niebezpiecznie się wynurzać. Na kruchej fasadzie zaczynają pojawiać się pęknięcia.

Przyjmujący thriller. Ważny. Mocny. Otula mrokiem i tajemnicą owianą obłudą. Im głębiej, tym bardziej porusza. W poszukiwaniu szczęścia, tożsamości, prawdy i zapomnieniu trudnych wydarzeń pojawiają się błędy. Codzienność przytłacza i wybrzmiewają krzywdy, zaprzepaszczone szanse i cierpienie dzieci. Życie niestety napisało jeden z najgorszych scenariuszy siejąc spustoszenie.

@sylwia.bies.autorka sprawia, że niepokojąco groźna nuta klaustrofobii dogania czytelnika. Pod powłoką duchoty i odosobnienia skrywa się trudna i rozpaczliwa historia. Fabuła wciąga od pierwszych stron, a dwie perspektywy czasowe popychają w wir sekretów i kłamstw. Złe zdarzenia oblepiają życie jak kleista maź. Koszmar się rozpoczął i nic go nie powstrzyma. Szalejąca burza ludzkich spraw.

Wszyscy są marionetkami w teatrze życia. Pacynkami, którym wydaje się że decydują sami o sobie, a tak naprawdę według określonych schematów i manipulacji. Ten przepełniony życiowymi błędami świat odkrywa ludzkie uczucia, emocje i głęboki dramat jednostki. Każdy skrywa pod maską prawdziwą twarz. Zdaje się, że robią to co chcą, a są nakręcani sprężyną perswazji. Stają na brzegu otchłani pozostawieni sami sobie, z nadzieją, by nie upaść.

Potrzebują pomocnej dłoni, której można się uchwycić. Życie to tylko czarne przedstawienie, na zdarzenia którego nie ma żadnego wpływu. Wszyscy są rozdarci.

Czeka Was podróż, w której emocje docierają z podwójną siłą. Mieszanka złudzeń, rozczarowań i samotność. Jedno pozornie nieszkodliwe zmyślenie, nagięcie faktów, by przykryć niewygodną prawdę i sieć wymówek, by zachować życiową stabilizację.

Czytajcie. Polecam bardzo!