Marina recenzja

 Szukałam coś o Hiszpanii trafiłam na Marinę, historia która na początku wydaje się być lekka i romantyczna, ale im głębiej tym jest mrocznej, momentami to jak horror. To jak historia o doktorze Frankensteinie.
 
 Oscar Drai mieszka w szkolnym internacie. W wolnych chwilach wymyka się z internatu i spaceruje po starych, magicznych uliczkach Barcelony. Zauroczony podupadającymi secesyjnymi pałacykami, postanawia wejść do jednego z nich i dzięki temu spotyka zagadkową Marinę. Oskar i Marina zafascynowani starą tajemniczą historią Michala Kolvenika i Evy Irnovej nieświadomi zagrożenia jakie ona niesie odkrywają świat podziemi, miasto ciemności, świat ludzi tam żyjących, ludzi cierpiących na schorzenia deformujące ich ciała, którzy nigdy nie oglądali światła słonecznego. Poznają mroczny świat Michala Kolvenika, który kupował ciała ludzkie ze szpitali i kostnic.. Ale co on z nimi robił ?... 
 
 ,,Na zardzewiałych hakach rzeźnickich wisiały w ciemnościach dziesiątki bezwładnych i okaleczonych ciał. Na dwóch ogromnych stołach piętrzył się stos rozrzuconych narzędzi: dziwnych metalowych części, kół zębach i mechanicznych konstrukcji z drewna i stali….’’
 
 Carlos Ruiz Zafón - jest to moje pierwsze spotkanie z tym Panem, ale jak dla mnie to następnego szybko chyba nie będzie. Książka jest napisana w sposób poetycki, przesycona jest porównaniami i metaforami, dużo kolorowych opisów, które pobudzają nasze zmysły, tak jak byśmy w tym wszystkim uczestniczyli…..