Laleczki recenzja

Akcja powieści rozgrywa się w odległej zamorskiej krainie Harwyn, która przed laty została podbita przez wojska cesarskie. Nowi władcy, traktujący jej ziemie i mieszkańców jak łup wojenny, bezzwłocznie przystąpili do unifikacji kraju. Zakazano wszelkich wierzeń, rozpoczęto mordowanie kapłanów i szamanów. Wbrew oczekiwaniom zwycięzców brutalne pogromy i niszczenie miejsc kultu jedynie wzmogły opór mieszkańców krainy. W wyniku niewyjaśnionych morderstw i groźby wybuchu powstania, władze Cesarstwa decydują się wysłać do tej odległej krainy byłego Głównego Czyściciela Horensa. Człowiek ten zdobył w przeszłości niechlubną sławę potwora w ludzkiej skórze, który odznaczył się szczególną brutalnością w czasie podboju i niszczenia religii w Harwyn.

Dzieło Marcina Halskiego „Laleczki” to surowa, miejscami brutalna męska opowieść. Akcja skupia się wokół śledztwa prowadzonego przez Horensa, w którym pomaga mu piękna czarodziejka Merind. Jak nietrudno się domyślić bardzo szybko między tą dwójką zaczyna iskrzyć, jednak motyw ich romansu schodzi na drugi plan w obliczu grozy i aktów przemocy, jakie nawiedzają Harwyn i Cesarstwo.

Najbarwniejszym i jednocześnie zmuszającym do refleksji elementem powieści jest postać Horensa. Ten antybohater mający na rękach ogromną ilość krwi i istnień ludzkich, nie do końca poczytalny, musi się zmierzyć nie tylko z rozwikłaniem zagadki niewyjaśnionych morderstw, ale też z demonami z przeszłości, które żyją w najciemniejszych zakamarkach jego zagubionego umysłu.

Kolejnym atutem „Laleczki” jest styl pisarski autora. Powieść napisana jest w sposób lekki, bez zbędnych opisów i dłużyzn. Dzięki czemu od pierwszej strony udało mi się wniknąć w ten niezwykły mroczny świat. Uważny czytelnik dostrzeże w nim wiele różnych symboli i odniesień do współczesnych religii pozwalających na dość swobodne interpretowanie historii. Będąc w drugiej połowie książki, miałem nieodparte wrażenie, że autor zdecydował się na dość śmiały ruch i przemycił do swej powieści wątki postapokaliptyczne.