Malibu płonie recenzja

Na pozór zwykła obyczajówka, jednak zaskoczyła mnie przekazem i formą. "Malibu płonie" to opowieść o czwórce rodzeństwa, znanego w wielkim świecie sławnych i bogatych ludzi. Najstarsza z dzieci Riva, Nina, to topowa modelka surfingowa. Bracia, prawie bliźniacy, Jay i Hud - pierwszy jest doskonałym surferem, drugi zajmuje się fotografowaniem sportowych wyczynów brata. Wreszcie najmłodsza, Kit, którą wszyscy mimo, iż jest już po dwudziestce, traktują jak dziecko. Historia toczy się wokół corocznej imprezy, która odbywa się w domu Niny. Zjeżdżają na nią największe sławy Hollywood, a to, co się tam dzieje, często wykracza daleko poza społeczne normy. W międzyczasie autorka przekazuje nam informacje o rodzicach głównych bohaterów. Ojciec, Mick Riva, to wielkiej sławy piosenkarz. Niestety nie znalazł w sobie na tyle dojrzałości, by przyjąć rolę głowy rodziny. Jego żona, June, prowadzi restaurację, którą odziedziczyła po rodzicach. Po rozwodzie musi się nieźle postarać, by utrzymać siebie, dzieci i dom.

Życie zmusza rodzeństwo Riva do tego, by szybko wskoczyło w dorosłość. Największy ciężar spoczywa na najstarszej, Ninie, która w pewnym momencie musi przejąć odpowiedzialność za braci i siostrę. Obserwujemy, jak bardzo wpłynęło to na całe jej życie, zarówno wprost, fizycznie, jak i emocjonalnie. Każde z dzieci w tym trudnym układzie musiało przyjąć jakąś rolę. I na każdym z nich potężnie się to odbiło. Zawsze jednak mieli siebie i mogli na siebie nawzajem liczyć niezależnie od okoliczności.

Książka pokazuje, że nie tylko krew decyduje o sile więzi. Wręcz przeciwnie, czasem ktoś obcy może być niezwykle ważny, kiedy z rodziną nie łączy nas nic oprócz genów. Czytając, mocno kibicowałam bohaterom, często miałam ochotę poklepać ich po plecach. Nawet Mick, choć okropny z niego typ, momentami budził moje współczucie. Jak bardzo historia przodków może wpływać na nasze losy i życiowe decyzje? Pewne rzeczy dostajemy w spadku, czy nam się to podoba czy nie. Ważne, by w porę uświadomić sobie, co z tego bagażu chcemy sobie zostawić, a czego pozbyć się, by nie ciążyło jak zbędny balast.