Małe sekrety recenzja

„Małe sekrety” Jennifer Hillier to kolejna propozycja Wydawnictwa Muza zasilająca gatunek kryminał, thriller, sensacja.

W prologu poznajemy Marin – właścicielkę kilku renomowanych salonów fryzjerskich. Jej mąż – Derek – zarządza firmą produkującą zdrową żywność. Ich dotychczasowe życie legnie w gruzach kiedy ich czteroletni synek Sebastian zostanie porwany. Choć do zdarzenia dochodzi w miejscu publicznym gdzie większość ludzi pędzi w poszukiwaniu prezentów świątecznych, a przestrzeń nafaszerowana jest monitoringiem, sprawcy nie udaje się namierzyć. Tym bardziej, ze przebrany jest za świętego Mikołaja.

Kolejne rozdziały książki przedstawiają życie rodziny szesnaście miesięcy później. Śledztwo FBI utknęło w martwym punkcie, chłopca wciąż nie udało się odnaleźć. Miałam obawy, że fabuła powieści będzie skupiała się na poszukiwaniu Sebastiana i na traumie rodziców. Tymczasem biegnie ona zupełnie innym torem i koncentruje się na relacji Marin i Dereka. Motywem przewodnim stają się małe i duże tajemnice, misternie utkane intrygi oraz kłamstwa małżeńskie. Nic tu nie zadziwia, nic nie zaskakuje. To połączenie sprawia, że „Małe sekrety” są powieścią niczym nie wyróżniającą się z gatunku. Czyta się całkiem dobrze, choć w mojej ocenie sporo jest fragmentów przegadanych, które nic nie wnoszą do treści. Marin obwinia siebie za chwilę nieuwagi, a Derek wpada w wir życia zawodowego.

Początkowo historia ma potencjał, z czasem wszystko jakby się rozmywa, zapał opada. Jakby autorce zabrakło pomysłu. Choć niektórych zakończenie może zaskoczyć, dla mnie w pewnym momencie stało się przewidywalne. Nie znajdziecie tutaj brutalnych scen i opisów, całość skupia się na warstwie intrygi. A jednak brakuje tego charakterystycznego dla gatunku napięcia, co sprawia ze „Małym sekretom” bliżej do literatury obyczajowej.

Książka kanadyjskiej pisarki zbiera w większości rewelacyjne recenzje. W dużej mierze prowokuje do postawienia pytania, jak daleko może się posunąć zdradzona kobieta i zrozpaczona matka, której odebrano dziecko. Mnie ta historia niestety do siebie nie przekonała.