Lot 202 recenzja

Osobiście inaczej oceniam książki nieznanych autorów a inaczej uznanych i cenionych. Niestety - od tej drugiej kategorii wymagam więcej ;) stąd moje (jednak !) rozczarowanie.

Podejrzewam, że Lot 202 był pisany „pod” hollywoodzki film bo jest tam wszystko co trzeba: wartka akcja, zaskakujące (oj bardzo) zwroty akcji, znakomity – jak zawsze u Pana Mroza – język, ciekawe charaktery. Stąd więc moje rozczarowanie ? Z przeświadczenia, że opisywana fabuła od początku jest sztuczna i nieprawdziwa. To nie jest książka science-fiction ale powieść sensacyjna więc warto trzymać się ziemi, nawet jeśli znaczna część akcji rozgrywa się w samolocie. Żeby nie być gołosłowną podam kilka przykładów, które mnie nieco zjeżyły. Jeden z bohaterów (na wózku inwalidzkim) w samolocie wywija nieomal hołubce dalekie od jego niepełnosprawności, jest usadzany na środkowym fotelu, przechodzi odprawę bagażową jak zwykły śmiertelnik (nawet gdyby nie chciał – nie ma takiej opcji w przypadku stanowiska, które zajmuje) jak pamiętam co najmniej dwukrotnie (cytuję) „wchodzi” do kabiny pilotów (jako żywo jest na wózku !) , w przypadku zaistnienia sytuacji awaryjnej inny bohater dzwoni do kumpla a nie do właściwych służb, hak na którym zwisa ….no istotny ciężar jest umocowany do podwieszanego sufitu, policjanci zachowują się jak uczniowie (żadne procedury, info na telefon !) itd. Takich kwiatków jest sporo stąd mój odbiór jest umiarkowany. Ktoś powie, że się czepiam i będzie miał rację ! Ale właśnie dobra powieść sensacyjna składa się również z takich drobiazgów, które budują autentyzm i wciągają czytelnika w akcję. Tu byłam od początku ja i książka. Oddzielnie. Zbyt zdystansowana aby moje emocje były rzeczywiste. A właśnie tego oczekuję od książek - szczególnie tak znanych i dobrych pisarzy. Na początku myślałam, że te ...hmmm niedoskonałości wynikają z pośpiechu w pisaniu typowego w przypadku znanych i płodnych pisarzy. Ale dowiedziałam się z posłowia - nie zdradzę chyba tajemnicy - że książka a raczej jej zamysł powstał bardzo dawno. Może więc paradoksalnie zbyt długi upływ czasu źle wpłynął na jej fabułę ?