Witamy w piekle recenzja

Ludzie często nieświadomie sami sobie organizują piekło na Ziemi, komplikując sobie przy tym życie. Czasem jednak to inni ludzie są odpowiedzialni za nieszczęścia, które nas spotykają i wpływają na kształtowanie naszego charakteru. Adam Kopacki, tworząc "Witamy w piekle", poruszył niewidzialną strunę, która znajduje się w duszy każdego człowieka, którego kiedykolwiek spotkało coś złego.

"Witamy w piekle" to zdecydowanie metafora życia, które niejednokrotnie wystawia nas na próbę. Trudna, ale ważna lektura, która porusza niewygodne tematy, związane z relacjami tworzącymi się pomiędzy dziećmi i rodzicami. W dzisiejszych czasach często okazuje się, że dorośli nie sprawdzają się w roli rodzica i niejednokrotnie zawodzą. Do znacznego rozwoju dzieci potrzebują wsparcia i akceptacji, ze strony osób, które często są brane na wzór. Kiedy tego nie otrzymują, niestety przekłada się to na ich przyszłość. W takich przypadkach dzieci pochodzące z rodzin, które nie udzielały im wsparcia, a wręcz dokładały zmartwień, nie potrafią odciąć się od przeszłości, zaprzepaszczając przy tym szansę na przyszłość.

Bohaterowie powieści są na tyle autentyczni, że ciężko jest sobie wyobrazić ich przykre historie. Każdy z ich ma za sobą trudną przeszłość i to w pewien sposób staje się dla nich elementem łączącym. Larwa, Eska, Rzęska i Fester - zapamiętajcie te pseudonimy i poznajcie ich historię. Zdecydowanie warto.

Porównanie życia do pracy w korporacji było zdecydowanie strzałem w dziesiątkę. Firma "Hello" jest kolejnym etapem w życiu bohaterów, który nie jest drogą usłaną różami. Dodatkowo humor zawarty w "Witamy w piekle" idealnie zgrywa się z całym rozgrywającym się dramatem, a przede wszystkim wpływa on na autentyczność historii.

Nie jest to historia o smutku. To zdecydowanie historia o prawdzie, jaką jest życie. Adam Kopacki po raz kolejny oddał czytelnikom kawał naprawdę dobrej literatury. Ogromnie się cieszę, że objęłam "Witamy w piekle" swoim patronatem medialnym. Podpisuję się pod tym nogami i rękami.