Mała księżniczka recenzja

Ojciec odprowadza uroczą Sarę do pensji, gdyż ten wyrusza na wyprawę.
Matka dziewczynki zmarła tuż po porodzie, dlatego kapitan jest jej całą rodziną. Jego córka charakteryzuje się świetną znajomością języka francuskiego, ogromną dobrocią, niewyobrażalną wyobraźnią, inteligencją i chęcią rozwijania się.
W związku z jej statusem materialnym traktowana jest jak prawdziwa księżniczka. Jej opiekunka zapewnia jej wszystko co najlepsze, wprost królewskie sukienki, lepsze warunki mieszkalne. Sara mimo, iż niechętnie chciała wiązać znajomości, zaprzyjaźnia się z kilkoma dziewczynami.
Sytuacja zmienia się gdy jej ojciec umiera, a jego jedyna córka zostaje bez grosza. Właścicielka pensji oburza jest faktem, że tyle pieniędzy wydała na "księżniczkę" i najchętniej wyrzuciła ją z kamienicy. Kobieta zmienia jej życie, każe jej mieszkać na poddaszu, nie pozwala się z innymi uczennicami się uczyć, a jedynie zostaje ich nauczycielką francuskiego. Piękne sukienki zamienione są na stare ciuszki. Sara zostaje dziewczynką na posyłki i zadania. Bohaterka zaczęła żyć w nędzy i głodzie.
Sytuacja zmienia się ponownie, gdy pewnego ranka dziewczynka budzi się i zamiast zaniedbanego pokoiku na poddaszu widzi pięknie urządzony kącik, dostała paczkę z nowymi ubraniami i pełno jedzenia. Tajemniczego czarodzieja nazywa swoim przyjacielem.
W zakończeniu książki Sara trafia w miejsce i u boku ludzi, do których miała trafić już wiele wcześniej.

Napisania historia uczy nas dużo o miłości, przyjaźni i pokorze.
Mimo, iż możemy ją nazwać "białym krukiem" bardzo jasno i klarownie przekazuje wartości, o których często zapominamy. Bo jednak nie zawsze potrafimy okiełznać siedzące w nas źle wartości, czy nie dostrzegamy pozytywnych rzeczy, które nas spotkały a jednak skupiamy się na negatywnych, jakby to że miły nieznajomy przepuścił nas w kolejce.
To jest cudowne, że w takich powieściach dzieci są mądrzejsze i pokorniejsze niż jakiekolwiek dorosłe postacie. Bo dzieci widzą zawsze więcej...

Zdecydowanie jest to obowiązkowa lektura dla każdego z nas, z biegiem lat nadal będzie tak cudowna jak teraz. A może w przyszłości sami zobaczymy o wiele więcej i będziemy błąkać się w naszej wyobraźni jak Sara.