Harry Potter i Kamień Filozoficzny recenzja

Witajcie w świecie magii i czarodziejstwa! Witajcie w świecie, w którym wszystko jest możliwe, w którym zawsze zwycięża dobro i miłość. Witajcie w świecie magii, fantazji i niczym nie skrępowanej wyobraźni. Witajcie w moim dzieciństwie...

Po raz pierwszy po Harrego Pottera sięgnęłam czystym przypadkiem - mój młodszy kuzyn przywiózł mojej mamie pierwszą część a ja przypadkiem i niezamierzenie po nią sięgnęłam. I była to jedna z lepszych decyzji w moim czytelniczym życiu :D Dziś nie wyobrażam sobie nie znać uniwersum Pottera. Jak miałabym żyć bez mojego ukochanego Snape'a, Syriusza czy Lupina? Za kim mogłabym bardziej rozpaczać niż za utraconą Hedwigą? Harry Potter naznaczył nie tylko moje dzieciństwo ale i całe książkowe życie. Dziś, po niemal 14 latach przerwy postanowiłam odświeżyć sobie całą serię i spojrzeć na nią okiem dorosłego, świadomego czytelnika. Czy po latach również będę się rozpływać w świecie magii i czarodziejstwa zamku Hogwart?

Z przyjemnością stwierdzam, że jakaś część wewnętrznego dziecka we mnie została, bo książkę czytałam z uśmiechem na ustach i wypiekami na twarzy. Ach, jak wspaniale było znów poczuć w sobie dziecko i wrócić do tego magicznego świata! Po raz kolejny zwiedzić ulicę Pokątną, odwiedzić pub Dziurawy Kocioł, przejechać się pociągiem do Hogwartu, założyć na głowę magiczną Tiarę Przydziału, wędrować nocą po ciemnych i mrocznych korytarzach zamku czy wybrać się do Zakazanego Lasu i spotkać starego, dobrego Firenza.... Przyjemność była tym większa dlatego, że przez te 14 lat wiele szczegółów uleciało mi z pamięci. No i jakże inaczej czyta się pierwszą część, gdy zna się całą serię - wyłapuje się wtedy subtelne szczegóły, zwroty, wypowiedzi, które tak naprawdę niejednokrotnie mają jakiś sens w dalszych tomach przygód Harrego Pottera. Momentami aż mnie dreszcze przechodziły :D Wspaniały powrót do dzieciństwa.

Harry Potter, mimo upływu lat, dalej wywołuje uśmiech. Choć jako dorosła uważam, że książka nie jest aż tak wspaniała jak za dzieciaka, ale dalej jest dobra. Pierwsze dwie części są skierowane typowo do najmłodszych czytelników - są lekkie, przyjemne, magiczne, powiedziałabym, że nawet naiwne. Obraz nieco się zmienia, gdy dotrzemy do trzeciej części, do mrocznego Azkabanu (notabene mojej ulubionej części serii) - od tego tomu moim zdaniem książki stają się dużo mroczniejsze i bardziej "dorosłe" - już nie są książkami dla dzieci, pełnymi miłości, przyjaźni i słońca lecz dla młodzieży - jest mroczniej, niebezpieczniej, do głosu dochodzą emocje takie jak strach czy rozpacz. Harry Potter dorasta wraz z czytelnikiem. A może to czytelnik dorasta wraz z Harrym...? Jedno jest pewne - z tych książek się nie wyrasta.

To była wspaniała podróż w przeszłość. Bardzo się cieszę, że w końcu udało mi się powrócić do tej serii. Z przyjemnością sięgnę dziś po dalsze losy Harrego i jego magicznych przyjaciół.