Pamiętnik z przyszłości recenzja

Większość pewnie kojarzy Cecelię Ahren z książką P.S. Kocham Cię!, powieść ta szybko stała się bestsellerem i doczekała się ekranizacji. Nie miałam okazji jej czytać, ale byłam ciekawa twórczości autorki. Słyszałam same ochy i achy na jej temat, więc tym bardziej byłam ciekawa, o co chodzi. Zupełnie przypadkowo wpadł mi w ręce Pamiętnik z przyszłości, który zakwalifikowałabym jako książkę dla młodzieży. Nie oznacza to jednak, że i starszych czytelników ta powieść nie zainteresuje.

Życie Tamary po śmierci ojca diametralnie się zmienia. Czasy markowych ubrań i wartościowych rzeczy minęły, jak ręką odjął. Dziewczyna musi sama sobie poradzić z nową sytuacją ponieważ matka przeżywa żałobę na swój sposób, całkowicie zamykając się w sobie. Przeprowadzają się do rodziny na wieś i Tamara nie potrafi się tu odnaleźć. Przyzwyczajona do wielkiego miasta i rozrywek, które niosą ze sobą centra handlowe, nie wie, co ze sobą zrobić. Poza tym nie potrafi dogadać się z ciotką, która pilnie ją obserwuje i śledzi każdy jej krok, a przede wszystkim stan matki, która odcięła się od rzeczywistości, nie daje jej spokoju. W okolicy pojawia się objazdowa biblioteka i Tamara znajduje książkę zamkniętą na klucz. Okazuje się, że jest to pamiętnik. Nie byłoby w tym nic wyjątkowego, gdyby nie to, że autorką pamiętnika jest sama Tamara, a wpisy mają jutrzejszą datę.

Zacznę może od postaci, które zostały całkiem zgrabnie wykreowane. W głównej bohaterce, która jest zarazem narratorem, zachodzi widoczna i pozytywna zmiana. Z samolubnej i rozpieszczonej jedynaczki staje się bardziej świadomą i rozsądną dziewczyną, którą bardzo martwi stan matki. A poczciwa Rosaleen, która szalenie działała mi na nerwy – to dopiero była irytująca kobieta, pokazała swoje drugie oblicze. Dużym plusem jest samo miejsce, w którym akcja powieści została osadzona. Bohaterowie mieszkają w stróżówce w pobliżu zamku, który czasy świetności ma dawno za sobą. W tej chwili zostały tylko ruiny, które skrywają swoją historię i kilka tajemnic, co stwarza wyjątkową atmosferę. Nie mam nic do zarzucenia językowi, bo czytało się dobrze i szybko, ale miałam wrażenie, że niektóre dialogi były wymuszone. Również poszczególne epizody, w moim odczuciu, były całkiem niepotrzebne, bez których książka na niczym by nie straciła, a tylko rozwlekały akcję.

Sam pomysł na fabułę jest ciekawy i ma spory potencjał (chociaż wydawało mi się, że w pełni nie został wykorzystany), a trochę sekretów rodzinnych urozmaiciło książkę. Autorka potrafi wzbudzić ciekawość, umiejętnie lawirując wokół tajemnicy, którą zdradza dopiero na sam koniec, nie spodziewałam się takiego rozegrania niektórych wątków. Nie ma tu zaskakujących zwrotów i napiętej akcji, ale sami bohaterowie i delikatny zarys intrygi to wynagradza. Powieść ma swoisty klimat, który jest na pewno sporą zaletą. Pamiętnik z przyszłości to było moje pierwsze spotkanie z twórczością Ahren i mogę powiedzieć, że udane. Spędziłam miły czas przy tej książce.