Rącze konie recenzja

Pierwsze 50 stron - przyznam się szczerze, mówiłem sobie - trochę nie moja bajka, historia "fajna", ale coś jest nie do końca...
... i to nie do końca to, jak się w miarę czytania okazało to moje zaskoczenie tym, jaka ta powieść jest. Tym czym jest. W dobie niesamowicie popularnych kryminałów, horrorów, thrillerów czy nawet czytanej przeze mnie fantastyki - gdzie w tych wszystkich książkach akcja galopuje na złamanie karku, dorwałem "Rącze konie". I nagle hamulec, jakiś spokój. Świat, z którego jak już wejdziesz - nie chcesz wyjść. Dałbym tej książce maksymalnie 7. Ale to co robi z duszą czytelnika już w trakcie, już po wgryzieniu się w nią. To jest magia, to są emocje, które są na długo zapamiętane. Tak jak czytasz "Króla Szczurów" raz w życiu. I do końca pamiętasz. Tak jak "Nieznanemu Bogu" czytasz raz - i to już w Tobie zostaje.

John Cole. Chłopak, który wyrusza w drogę ze swoim przyjacielem Rawlinsem. I tak początkowo powieść o dwóch koleżkach, co wsiedli na konie i jadą zmienia się w porywającą historię o dojrzewaniu, o dorosłości. O radzeniu sobie po prostu. Nie o kaskaderskich popisach, rewolwerowcach, walkach z meksykanami czy innym westernowskim przypadku. Nie zgadzam się z tym, że jest to western, chyba że western definiowany jest przez "dziki zachód", który zważywszy na czas w jakim umiejscowiona jest powieść - dziki już jest raczej tylko z nazwy.

I mimo, że koniarzem (fanem koni?) nie jestem, choć bardzo mi się te zwierzęta podobają - Autor stworzył świat, w którym te konie naprawdę mają duszę. I choćby tylko w świadomości bohaterów - Świat bez nich jest niemożliwy.

I najwspanialszy wątek miłosny, który przez długi czas napędza głównego bohatera. Taki czysty, nieskażony, młodzieńczy! McCarthy, co już wielu stwierdziło przede mną, używa języka prostego, ale celnego i bardzo precyzyjnego. To wszystko powoduje, że Alejandra i John w swoim zakochaniu działają trochę na poziomie instynktów, co potem przeradza się moim zdaniem w głębszą więź. I tą nierozerwalną nić, która naszym bohaterem steruje.

Czy jest to jedna z najlepszych powieści amerykańskich - ciężko mi to stwierdzić, jak mówię książka nie podobała mi się początkowo, ale jak już wciągnęła... Czy można jej dać 10? Myślę, że za to, że nie mogłem przestać iść tą drogą wraz z bohaterami aż do końca - jak najbardziej :)

09.12.2018 r.