Zaklinaczka recenzja

Powrót do Zagrodzia był niezwykłą przyjemnością. Czekało na mnie jeszcze więcej miłości, rodzinnych relacji, pasji i trudnych decyzji.

W Zagrodziu magia przeplata się ze zwyczajnością w tak naturalny sposób, że zatraciłam się w tym świecie bez pamięci. Otuliłam się zapachem ziół, blaskiem księżyca i strona po stronie chłonęłam małomiasteczkową atmosferę, która jest mi doskonale znana.

Razem ze mną do Zagrodzia powróciła Kora, którą przygnały tu złe przeczucia. Zaniepokojona postanowiła sprawdzić, co dzieje się w jej rodzinnych stronach. Na miejscu została załamaną Lenę, chorego dziadka i Kacpra, który boryka się z poważnymi kłopotami finansowymi. Dosłownie chaos i wisząca w powietrzu katastrofa. Kora musi użyć swojej mocy, by opanować kryzys. Czy jej się to uda? Odpowiedź znajdziecie po przeczytaniu książki, bo ja nie zamierzam Wam zdradzać tajemnic.

„Zaklinaczka” to opowieść dynamiczna, pełna wyjątkowych bohaterów, aromatycznych ziół i takich ludzkich kłopotów, które na pewno zna każdy z nas. To historia o różnych odcieni miłości, rodzinnych i międzyludzkich relacjach, wielkiej pasji i trudnych wyborach. Dużą rolę odgrywa tu przeznaczenie, które wcześniej czy później musi się wypełnić. Mimo zaklęć i rytuałów książka jest bardzo realistyczna i z całą pewnością oddaje charakter małego miasteczka i nastrojów zamieszkujących w nim ludzi.

Czytałam tę powieść z ogromnym zainteresowaniem i taką niebywałą lekkością. Nic nie przeszkadzało mi w odbiorze historii, którą Autorka tak zręcznie utkała. Zachwycił mnie wyjątkowy klimat, takie subtelne połączenie magii z prozą życia. Oczywiście największe wrażenie zrobiła na mnie Kora – Zaklinaczka, której eliksir zdziałał cuda i przywrócił równowagę nie tylko w Zagrodziu, ale i w jej życiu. Finał tej opowieści może wywołać lekki szok, ale dla mnie nie był zaskakujący. Gdzieś w głębi sera czułam, że właśnie tak się stanie, że historia się powtórzy, a życie bohaterów ustabilizuje.

Gosia Starosta jest pisarką o wielu twarzach. Jej dorobek literacki jest naprawdę imponujący. I co najważniejsze świetnie sobie radzi w różnych gatunkach, Czy to komedia kryminalna, powieść obyczajowa, klasyczny kryminał czy książka dla dzieci, możecie być pewni, że zawsze wkłada w to serce i nienagannie posługuje się słowem. Jeśli jeszcze nie znacie twórczości Małgosi, to zalecam, jak najszybciej to nadrobić.

„Zaklinaczka” potrafi otulić, wzruszyć, zaskoczyć i skłonić do refleksji. To powieść wielowymiarowa o życiu, silnych kobietach i magii, która wciąż istnieje. Zachęcam do lektury zarówno „Zaklinaczki”, jak i jej poprzedniczki „Znachorki” Obie te powieści stanowią całość, która przywraca wiarę w siłę natury i magii.