Niedźwiedź i słowik recenzja

Nie potrafię powiedzieć skąd wypływa mój zachwyt. To jest coś niesamowitego, dlatego nie chcę szukać zbyt głeboko. Czytałam z wypiekami na policzkach, z niesamowitym odczuciem szczęścia, ciekawości, pasji i zaangażowania. Dałam się porwać kompletnie.
To baśń nader realna. Dorastałam u babci na wsi i wiele z kart SŁOWIKA znajduje odbicie w klimacie starych wierzeń, przekonań, opowieści snutych podczas długich wieczorów... Duszki siedzące pod strzechą, pilnujące zwierząt, czy skryte za ogniem w piecu... To wszystko stamtąd. Piece, kiedyś w każdym domu, stanowiły centrum. Tu rodzina się grzała, tu się ogrzewała, tu skupiało się życie wszystkich. Także i opiekuna domu i ognia, "małego potworka" . Tak było i tak jest w powieści. Dla mnie odbicie wszystkiego, co słyszałam i po części doznałam.
A co się dzieje, gdy owe istoty dotąd chroniące domostwa, stają się głodne, nikną w oczach? Co się dzieje z ich siłą? Z nimi samymi? Czy należy się ich bać?
Tylko niektórzy je widzą...
Jedni się ich boją, chcą unicestwić... zgładzić i wypędzić.
Inni wprost przeciwnie. Karmią, pilnują, kochają. Traktują jak siebie...

Ojciec Wasi ponownie się żeni. Przywozi nową kobietę do domu, a ta... Widzi demony, panikuje, ma na ich punkcie obsesję. O zło i wizje oskarża dom i Wasię, córkę męża z pierwszego małżeństwa. Obwinia dziecko, bo Wasia widzi owe istoty, które nie powinny w tym domu przebywać... Ma problemy psychiczne. Nowa żona boi się szatana, a jego widzi w tych "domowych" postaciach. Czuje się przez nie nachodzona, nawiedzana. Czyhają na nią. Gdy siedzi w pokoju, one kulą się w kącie, obserwują ją. Wszędzie za nią chodzą, śledzą ją. Obsesja u niej wzrasta niebezpiecznie z każdym dniem, leki nie pomagają. Nic nie pomaga. Paranoja i obłęd zapętlają się w jej kobiecym ciele. A to musi w konsekwencji prowadzić do jakiegoś końca.... do... nieszczęścia...
Ale Wasia ma też rodzeństwo. Nikt poza nią nie widzi stworków, ale nikt się ich nie obawia. To w końcu opiekunowie.
Ale Wasia jest inna. Wasia ma dar. Ma w sobie także siłę i zdolności, które dopiero pozna...

Niesamowita powieść.
Jedna z najlepszych, jakie w tym roku przeczytałam.
I gdyby nie fakt, że posiadam pod ręką (wprawdzie pożyczony) drugi tom, to chyba serce by pękło wraz z końcem opowieści...