Psoriasis Vulgarna recenzja

"Odkrywając swoją ułomność, staje się "inny", a chcę być jak "każdy inny"."
~~~
Są książki, które mimo swojej prostoty potrafią zainteresować od pierwszej strony. Czy to kwestia tematy, czy stylu w jakim jest napisana, to zawsze towarzyszy nam wtedy takie miłe uczucie, że znaleźliśmy wartościową pozycję. A "Psoriaris vulgarna" niewątpliwie nią jest.
Łuszczyca. Tą nazwę Łukasz Wilk znał bardzo dobrze od dziecka. Wręcz poznał ją na własnej skórze, na której co pewien czas pojawiała się charakterystyczna łuska. Młody chłopak z warszawskiej Pragi zmaga się z wieloma kompleksami i trudnościami przez "vulgarną". Przez wiele lat jego życie opierało się na hospitalizacji, wypełniającej większość jego czasu. W pewnym momencie natrafia on jednak na ludzi, którzy mogą pomóc odmienić mu ten los i dać nadzieje na znaczne zduszenie choroby. Czy Łukasz wykorzysta tę szansę? Musicie już sprawdzić sami.
Jak można wnioskować po moich pierwszych słowach, książka faktycznie wciągnęła mnie od samego początku. O łuszczycy nie raz słyszałam, co w dużej mierze jest spowodowane tym, w jakim kierunku się kształcę. Nie miałam jednak takiej sytuacji, aby osobę zmagającą się z tą chorobą poznać, a na pewno sobie takowej nie przypominam. Temat, mimo że trudny, to bardzo ciekawy, dlatego pragnęłam dowiedzieć się dużo więcej. Autor już na początku zaznaczył, że historia jest fikcyjna, ale część zdarzeń wzorował na swoich doświadczeniach życiowych. Właśnie to dużo zrobiło w tej książce. Domyślam się jaki trud mogło sprawić same wspominanie sobie przykrych sytuacji, a co dopiero przelanie ich na papier. Nie chcę zdradzać zbyt wielu szczegółów książki, bo bardzo zachęcam do tego, aby każdy zainteresowany po nią sięgnął. Ja traktuję tematykę ogólnie, bo z taką nietolerancją spotyka się wiele osób, chorych na zupełnie inne przypadłości niż łuszczyca. Na jej przykładzie, możemy wiele z książki wynieść. Poczuć chociaż w małym stopniu to, z czym zmagają się chorzy na co dzień. Odczuć stygmatyzowanie ze strony społeczeństwa. Mnie osobiście towarzyszyła potworna irytacja brakiem świadomości, który niestety jest ogromnym problemem i głównym przeciwnikiem w walce z nietolerancją. Takie zadanie ma właśnie książka Arkadiusza Kasprzyka. Ma uświadamiać i pokazać, że choroba wcale nie wykreśla nikogo ze społeczeństwa. Bardzo ważny tytuł, który polecam przeczytać.