Ludzkie zwierzę recenzja

Doświadczony śledczy wydziału kryminalnego komisarz Paweł Wilk oraz początkująca, acz uparta, pewna siebie i z rozwiniętymi zdolnościami psychologicznymi aspirant Renata Mazur prowadzą śledztwo w sprawie zaginięcia nastolatki Marty Barańskiej. Dziewczyna zostaje znaleziona martwa, a tajemnicze porwania i śmierci zaczynają występować z coraz większą częstotliwością. Zadanie odnalezienia sprawcy jest tym bardziej skomplikowane, bo ktoś z bardzo wpływowych person manipuluje, myli tropy, nie chce by prawda ujrzała światło dzienne.

Nie wiem, czy ta książka była bardziej sensacyjna, czy bardziej kryminalna. Tempo powieści było utrzymane na wysokim poziomie, czasem aż nazbyt wysokim. Nie zdążyłam przetrawić jednego wydarzenia, a już spadała kolejna sensacja. Momentami żałowałam, że autor przeszedł tak szybko do kolejnych zdarzeń nie pozwalając na głębsze przemyślenia i analizę.
Zarówno wątek kryminalny jak i obyczajowy były przedstawione w chłodny sposób, z małą dozą emocji. Każda z poszczególnych historii dzieliła się na kilka, wiła i plątała z innymi, by w końcu nierozerwalnie na nowo łączyć się z innym, pozornie niezwiązanym wątkiem.

W powieści znalazła się stosunkowo duża ilość postaci. Zestawiając to z szybkim tempem i wielowątkową fabułą byli stworzeni zaskakująco precyzyjnie. Choć nie zdążyłam nikogo obdarzyć sympatią, nie mogę odmówić autorowi talentu przy kreowaniu realistycznych postaci.
Nawet w momentach ukazujących sylwetki tytułowych ludzkich zwierząt, a nawet bestii, pisarz nie oceniał pozostawiając to czytelnikowi. W sytuacjach, które łamały psychikę postaci, i które były punktem zwrotnym w ich życiu autor ukazał je nieco oschle, najczęściej przeskakując o kilka dni lub tygodni. Osobiście trochę brakowało mi tych przystanków na własne wnioski zanim znów zostałam podtopiona następnymi wydarzeniami.

Znaczących błędów się nie dopatrzyłam. Jedyny zgrzyt, który rzucił mi się w oczy, ale nie miał znaczenia dla fabuły, to przestępstwo, za które odbywał wyrok jeden z mężczyzn. Początkowo policjant podał informację: "Facet od­sie­dział trzy lata za nie­umyśl­ne spo­wo­do­wa­nie śmier­ci.", a kilka linijek tekstu niżej, ten sam funkcjonariusz powiedział: "Po­bi­cie ze skut­kiem śmier­tel­nym, które miało miej­sce pięć lat temu.". Wypowiedzi dotyczyły tej samej sytuacji, ale paragrafy są różne. Nie wiem też, czy ten policjant, który miał być in­for­ma­tykiem wy­dzia­łu kry­mi­nal­ne­go, mógł brać czynny udział w akcjach.

Koniec książki zaskoczył mnie, podniosł ciśnienie, ale nie dał odpowiedzi na pytania: co z Wilkiem, Mazur, dziećmi? I przede wszystkim: co z Alicja?! Pytań jest zdecydowanie za dużo, by mogło wskazywać na otwarte zakończenie, przez co można wnioskować, że jest to dopiero pierwszy tom większej historii.