Wszystko mam bardziej recenzja

Książka "Wszystko mam bardziej" jest reportażem, z którego dużo można się dowiedzieć o autyzmie i nadwrażliwości sensorycznej. Dla mnie to naprawdę wybitna pozycja. Ta książka pozwoliła mi spojrzeć inaczej na osoby ze spektrum autyzmu, pozwoliła mi więcej zobaczyć, poczuć, zrozumieć. Myślę, że reportaż Jacka Hołuba powinni przeczytać wszyscy, którzy mają w swoim otoczeniu ludzi ze spektrum autyzmu. Reportaż dotyczy nie tylko autystycznych dzieci, autor mówi dużo o ludziach dorosłych. Także o tych, którzy zostali zdiagnozowani jako pełnoletni.

We wstępie Jacek Hołub przedstawia bohaterów swojego reportażu oraz przybliża czytelnikom pojęcie "spektrum autyzmu". Dowiemy się o nowej klasyfikacji "zaburzeń rozwoju" i o tym jak dziś postrzega się zespół Aspergera. Autor wyjaśnia używane przez siebie pojęcia i skróty. Swoich bohaterów nazywa osobami neuroróżnorodnymi. Jeżeli ktoś ma niewielką wiedzę o spektrum autyzmu, będzie mógł już na samym początku dowiedzieć się o triadzie pomocnej w diagnozowaniu, o typowych cechach autystyków i ich trudnościach z życiu.

Zasadnicza część książki to rozmowy z osobami autystycznymi. Kolejni bohaterowie Iza, Joanna, Maciek, Damian i inni opowiadają o swoim dzieciństwie, diagnozie, o problemach z nadwrażliwością i sposobach radzenia sobie w życiu. Pojawiają się też wypowiedzi rodziców i specjalistów. Bardzo wzruszyła mnie opowieść Doroty, matki dorosłego już autystycznego chłopaka, u którego występuje też niepełnosprawność intelektualna. Dorota pokazała z jakimi problemami mierzy się na co dzień, a są to sprawy, które innym nawet nie przychodzą do głowy. W zakończeniu autor zamieścił rewelacyjny "List dorosłych ze spektrum autyzmu do rodziców dzieci z autyzmem". Zainteresowani powinni go przeczytać.

Książka zrobiła na mnie duże wrażenie. Dowiedziałam się o stimach, meltdownach i shutdownach. O przebodźcowaniu i nadwrażliwości sensorycznej. Autor poruszył temat agresji, seksualności, uzależnień. Myślę, że teraz więcej rozumiem. Ujęło mnie to, że autor traktuje swoich bohaterów z ogromnym szacunkiem. To piękne. Szkoda, że społeczeństwo widzi w ludziach z autyzmem problem. Chce się ich zmieniać, leczyć. A wystarczy tylko trochę wiedzy i zrozumienia. Autyzm nie jest chorobą, to tylko inne postrzeganie świata.

Polecam. Naprawdę warto przeczytać. Wspaniały reportaż.