Łowcy płomienia recenzja

Niesamowita fantastyka, od której nie sposób się oderwać. Czegoś tak rewelacyjnego kompletnie się nie spodziewałam. Jest gwałtownie, brutalnie, dziwnie, strasznie, niesamowicie i romantycznie.

       "Miłość oznaczała przegraną".

Świat stworzony przez autorkę zadziwia oryginalnością, jest bardzo specyficzny. Stopniowo się w nim rozczytywałam, przyzwyczajałam, by po pewnym czasie stwierdzić, że jestem u siebie. Ten świat hipnotyzował, przyciągał, kusił, w końcu nie mogłam się od niego oderwać. Akcja książki stopniowo nabiera tempa, intryguje i nieustannie zaskakuje. W całej opowieści wyczuwalne jest delikatne nerwowe napięcie, które stopniowo, wraz z rozwojem wydarzeń narasta. Całość podzielona jest na trzy akty, w skład których wchodzą krótkie rozdziały. Niepodważalnym atutem powieści są niesamowicie wykreowani bohaterowie. Bardzo realni, charakterni, odważni, pełni wewnętrznych wątpliwości, nadziei i ogromnej siły. Niosą w sobie magię. Poczułam do nich ogromną sympatię. Narracja toczy się głównie  z perspektywy Zafiry i Nasira, dzięki czemu mamy dokładny wgląd w ich serca i myśli. Bardzo lubię taką formę. Obok nich mamy inne, równie ważne postacie, bez których ta historia nie byłaby tak fenomenalna. Na szczególną uwagę zasługuje Altair,  to jego postać dodaje lekkości powieści, a cięte riposty wywołują szczery uśmiech.

Jest to powieść fantasty, w którą autorka umiejętnie i z dużym wyczuciem wplątała wątek romantyczny, poczucie humoru i nieustająca walkę dobra ze złem. Razem z głównymi bohaterami wyruszamy w niebezpieczną i pełną zasadzek podróż. Gdzie mrok i zło czyha na każdym kroku. Potwory, dziwne stwory, niewytłumaczalne zjawiska, tajemnice z przeszłości, wszechobecna magia. Nasuwające się pytania na które brak odpowiedzi. Trudne i ciężkie jest życie naszych bohaterów. Ciągła walka o przetrwanie, miłość rodzicielska, pogarda ojca, szacunek, posłuszeństwo, lojalność. Nieustająca walka z samym sobą, ze strachem, swoimi demonami. Próba odnalezienia własnej tożsamości. Zdrada, zemsta, intryga. Despotyczny król - ojciec, który nie cofnie się przed niczym aby osiągnąć swój cel. Kobiety uważane za coś gorszego, są ledwo tolerowane. Delikatnie, subtelnie nakreślany wątek romantyczny, wzajemne przyciąganie, fascynacja. Pięknie!

 Niesamowity, arabski klimat powieści całkowicie mną zawładną. Mam ogromną ochotę na więcej! Już nie mogę doczekać się kontynuacji. Była to fantastyczna przygoda, pełna magii, bólu, poświęcenia, wyrachowania i odwagi. Niosła mnie przez zupełnie nowe, nieznane tereny. Polecam :)