Lot 202 recenzja

Remigiusz Mróz to mój ulubiony pisarz, więc pewnym było dla mnie to, że sięgnę po jego najnowszą książkę. Nie wiedziałam, czego się spodziewać, bo to stosunkowo nowa tematyka w jego twórczości. Książka nawiązuje do serii "W kręgach władzy", z którą łączy powieść obecność w niej kilku postaci znanych z trzech tomów cyklu.

Książka zaczyna się samobójstwem młodego chłopaka, które zostało dokonane w bardzo oryginalny i specyficzny sposób. Tylko pytanie: czy to na pewno samobójstwo? Ten początek był trochę mylący, bo nie miał nic wspólnego z tytułem. Później dochodzi do głosu niesamowity talent Mroza. Miesza dwie płaszczyzny, dwa miejsca, dwie historie i łączy je wspólnym wątkiem. Pojawia się wątek samolotu z premierem na pokładzie. Startuje z Okęcia, ma lecieć do Toronto około dziesięć godzin. Oczywiście, każdy domyśla się, że pojawiają się przeciwności losu – samolot zostaje opanowany przez zamachowców. Czy doleci do celu? A może doleci w inne miejsce? Czy pasażerowie przeżyją?

Żadna z książek Remigiusza Mroza nie była tak trzymająca w napięciu i nie miała tak wielu zwrotów akcji, tajemnic. Z każdą rozwikłaną zagadką pojawia się nowy, zmieniający bieg fabuły, element. Bardzo dobrze się czyta. Przez dynamikę akcji nie sposób przerwać czytania. Czytałam ją do pierwszej w nocy, ale warto było.

Minus jest jeden, ale za to konkretny. Zakończenie. Pomijam fakt, że boli mnie to, że nie było po mojej myśli. Kiedyś słyszałam, że Mróz całą książkę dopracowuje w stu procentach, a zakończenie kuleje, jakby pisał je na ostatnią chwilę. Niestety w tym przypadku muszę się zgodzić. Bardzo niespodziewany zwrot akcji, ale mało rozbudowany i jakby wzięty znikąd. Nie pogarsza on znacznie mojej oceny, ale trochę na nią wpływa.

"Lot 202" to całkiem inna, w mojej opinii, książka w wydaniu tego autora niż poprzednie. Czuć napięcie, niepewność co do losu osób znajdujących się na pokładzie samolotu. Wszystko tak podobne do pozostałych, ale w moim odbiorze - inne. Nadal Remigiusz Mróz pozostaje moim ulubionym pisarzem i uważam, że ta książka mu się naprawdę udała :)