Lokatorka recenzja

Coś z tym domem jest nie tak. To jest pierwsza myśl, która mi przyszła do głowy, gdy zaczynałam książkę. Zdaje się, że autorowi na tym właśnie zależało, by czytelnik zachodził w głowę, co może być w tym luksusowym, ascetycznym, minimalistycznym, nowoczesnym budynku w Hendon.
Właściciel, Edward Monkford, jest pionierem w rozwoju systemu inteligentnego zarządzania domem, który staje się zintegrowanym organizmem z lokatorem. By nim zostać trzeba wypełnić formularz zgłoszeniowy zawierający cały szereg dziwacznych pytań. By nim pozostać stosować się do listy dwustu obowiązujących regulacji.
Powieść opowiadana jest naprzemiennie przez Emmę i Jane, ostatnie lokatorki domu przy Folgate Street. "Teraz" należy do załamanej po stracie dziecka Jane. Dawniej ambitna, odnosząca sukcesy zawodowe, skuteczna młoda kobieta nie może się otrząsnąć po stracie dziecka. Stała się wycofana, pełna rezerwy, zamknięta w sobie. Ten swoisty eksperyment z życia ma pomóc otrząsnąć się z odrętwienia.
"Przedtem" to historia nieżyjącej już Emmy. Dla niej również dom miał być bezpiecznym azylem po niedawnym napadzie. Niska samoocena kobiety nie pomaga w stosowanych metodach terapeutycznych, by wyzbyć się traumy, czy też odblokować wspomnienia traumatycznych przeżyć. Niemniej na jaw zaczynają wypływać skrywane tajemnice, które zaginają dotychczasową perspektywę wydarzeń.
Do tego wszystkiego dochodzi egocentryczny, obsesyjny, neurotyczny Edward, owładnięty patologicznym perfekcjonizmem i żądzą kontroli absolutnej.

Choć bohaterowie pozbawieni charyzmy, dialogi pretensjonalne, opisy powtarzające się (tu najbardziej męczył mnie temat utraconego dziecka i ciągłe wałkowanie tego z psychologiem, ginekologiem lub prawnikami) to książka mi się podobała aż do finału. Miałam wrażenie drugiego dna ukrytego w mrocznych zakamarkach umysłu. Brak pasji u bohaterek i patologiczny perfekcjonizm ich kochanka sprawiał wrażenie pozy przybranej przez postaci. W finale miałam nadzieję, że maski opadną i ukażą zaskakujące oblicze. Napięcie rosło lecz w finale poturlało się, a właściwie runęło na dno sztampy. Pojawiające się wątki zwłok związane z budowami Edwarda po prostu przestały istnieć. Rozbłysły i zgasły jak cała książka.