Sensei i miłość recenzja

Hiromi Kawakami to japońska pisarka i krytyk literacki. Nie miałam sposobności poznać jej książek, dlatego kiedy pojawił się okazja przeczytania „Sensei i miłość” jej autorstwa, bardzo się ucieszyłam. Jest to opowieść o relacji dwójki pozornie różnych osób, które połączy wyjątkowa więź. Omachi Tsukiko to 37-letnia kobieta wiodąca uporządkowany tryb życia. Jest samotna i często przesiaduje w barze pana Satoru. Właśnie tam spotyka swojego nauczyciela z liceum, prawie 70-letniego, Sensei Harutsuna Matsumoto, który jednak świetnie się trzyma i do tego ma wiele ciekawych zainteresowań. Dla Tsukiko będzie nie tylko życiowym przewodnikiem i mentorem, ale stanie się kimś więcej... Niezwykła opowieść, którą przeczytałam z prawdziwą przyjemnością. Jeżeli jednak spodziewać się szybkiej akcji, ciągłych niespodzianek i gwarnego tła, to będziecie zawiedzeni. Książka napisana jest melancholijnym, wręcz lirycznym stylem. Poetycki klimat, wrażliwość w kreowaniu bohaterów, nietypowe spojrzenie na miłość i wielowymiarowość tego pojęcia, będą tu głównym motywem. Ale nie jedynym! Walorem tej lektury jest wnikliwa obserwacja ludzkich zachowań, zagłębienie się w umysł i uczucia postaci, zrozumienie ich wewnętrznych zmagań i marzeń. Autorka pokazuje, że piękno i szczęście tkwi w prostocie, w najbardziej codziennych rzeczach i sytuacjach. Polecam serdecznie tę książkę wszystkim, którzy potrzebują magii zaklętej w słowach. Pozdrawiam!!

Moja ocena: 5/6