Nim nadejdzie mróz recenzja

Kolejna to książka w serii z Kurtem Wallanderem – policjantem z Ystad. Ale już na początku czeka nas niespodzianka, oto główną bohaterką jest Linda, córka Wallandera, która, pragnąc iść w ślady ojca, właśnie ukończyła szkołę policyjną i czeka na rozpoczęcie pracy w komisariacie w Ystad. Dosyć ciekawe jest obserwowanie stosunku ojca do córki – Wallander dosyć sceptycznie odnosi się do pracy policyjnej Lindy, uważa, że nie ma ku temu wystarczających kompetencji. Linda z kolei irytuje zimno uczuciowe ojca i jego choleryczność. Częste kłótnie tej dwójki dodają kolorytu książce, ale z czasem nużą.

Potem mamy trochę dziwnych wydarzeń w okolicy, najpierw płoną łabędzie na jeziorze, a potem dochodzi do morderstwa pewnej kobiety, mamy też inne morderstwa, na przykład pewnej Amerykanki w kościele. Okazuje się, że jednym z wątków śledztwa są sekty religijne. I jeszcze: znika przyjaciółka Lindy, Anna; nasza bohaterka podejmuje zatem prywatne śledztwo w sprawie zaginięcia Anny, bardzo szybko okazuje się, że jej śledztwo wiąże się ze sprawą morderstw. W ten sposób Linda zdobywa pierwsze doświadczenia pracy policyjnej. W końcu zagadki morderstw i zaginięcia zostają rozwiązane, również przy aktywnym udziale Kurta, chociaż w tej książce jest on na drugim planie.

Niestety, nie jest to najlepsza powieść mistrza szwedzkiego kryminału. Po pierwsze początek książki jest zwyczajnie nudny, pierwszych dziesięć rozdziałów opowiada w zasadzie o niczym, nie ma żadnej intrygi kryminalnej, tylko rozważania obyczajowe. Potem fabuła nieco przyspiesza, ale dalej się ciecze dosyć wolno. Dopiero koniec powieści jest na normalnym dla tego autora dobrym poziomie.

Po drugie, ocenę obniża fakt, że główną bohaterką jest Linda Wallander, a nie Kurt. Muszę powiedzieć, że pod piórem Mankella postać Lindy wypada dużo mniej ciekawie i przekonująco od postaci Kurta – ojciec jest ciekawą, złożoną postacią, córka niestety nie. .

Moim zdaniem miłośnicy Mankella (tacy jak ja) na pewno książkę przeczytają, natomiast odradzam czytanie jej komuś, kto nie zna tego autora; lepiej zacząć od starszych książek z Kurtem Wallanderem w roli głównej.

Audiobook jest bardzo dobrze interpretowany przez Leszka Filipowicza.