Lilia recenzja

Przeczytałam dużo książek debiutów, były książki udane, ale też i takie, których nie dało się czytać. Uważam, że nie każdy powinien pisać książki. Ale z drugiej strony nie dowie się tego jeśli nie spróbuje.

Do książki Lilia podeszłam bardzo ostrożnie z założeniem, że mogę się rozczarować. Nie znany autor, nie znane wydawnictwo. Po opisie też nie spodziewałam się czegoś wielkiego. Zwykła prosta książka, na pewno banalna, przewidywalna itd. Nawet nie pomyślałam, że mogę się tak pozytywnie zaskoczyć:)
Książka napisana jest prostym językiem. Przedstawia starą kobietę na łożu śmierci, która wspomina swoje życie, młodość, wielką miłość i wielkie tragedie. Opowiada nam swoją historię.

Na początku czytałam książkę z myślą, że pewnie i tak mi się nie spodoba. Zwykła prosta pisanina, wielka miłość, zwykła banalna historia, która wiadomo jak się skończy. Nawet chciałam już książkę odłożyć na półkę . Ale dobrze, że tego nie zrobiłam. Historia potoczyła się tak, że po prostu wbiła w fotel. A później nie było można się od książki oderwać. Dla niewielu książek zarywam noce, dla tej zarwałam.

Na dodatek książka przepełniona jest wielkimi emocjami i potrafi wycisnąć niejedną łzę. Emocje głównej bohaterki bardzo udzielają się czytelnikowi. Podobało mi się też to, że pomimo tylu tragedii w życiu Lilii zachowała swoją wiarę, była niezłomna, nie oskarżała nikogo za to co ją spotkało, nie bluźniła Bogu. Pomimo wielkiego cierpienia umiała też znaleźć radość i spokój w codzienności.
W książce przedstawiona jest radość z małych rzeczy, celebracja codzienności. Radość z bukietu kwiatów z własnego ogródka, z zapachu kawy o poranku, z naleśników. Tak często w gonitwie dnia codziennego nie zwracamy uwagi na takie drobnostki, które nadają sens codzienności, naszemu życiu.

Z chwilą przeczytania książki nasunęłam mi się jedna myśl - jak to piękna książka. Tylko tyle i aż tyle.

Jednak warto dawać szansę debiutom. Książkę polecam, warto spędzić z nią trochę czasu. Na pewno ten czas nie będzie stracony.