Lekarz wojenny. Chirurg na linii frontu recenzja

David Nott to bohater. Mimo, że nie łopocze za nim peleryna, ani jego piersi nie zdobi wielka litera S, to ze skalpelem w dłoni, od ponad 20 lat ratuje życie ludzkie w krajach zaangażowanych w konflikty zbrojne, czy dotkniętych kataklizmami. Jego supermoc to empatia wspierana przez adrenalinę i niesamowitą determinację.

Syria, Bośnia, Afganistan, Irak, Libia, kraje afrykańskie, strefa Gazy – pojawia się wszędzie tam, gdzie w danym momencie jest najbardziej potrzebny, gdzie bezbronni cywile wymagają opieki. Ale to z Syrią i z Aleppo najbardziej związał się emocjonalnie.

W książce można zauważyć podział na dwie części, które rozdziela jego pobyt w Aleppo. W pierwszej opisuje swoje dzieciństwo, karierę i trudne misje w różnych krajach świata. Pisze o tym co nim kierowało, że zaangażował się w wolontariat, w którym ciągle narażał życie. Przyznaje, że to nie tylko chęć niesienia pomocy najbardziej jej potrzebującym, ale i ta adrenalina, od której można się uzależnić, to życie na krawędzi, poczucie, że naprawdę się żyje pchały go w strefę wojny. W drugiej śledzimy jego pobyt w Aleppo, powrót do tego piekła, a później próbę ratowania ludzi uwięzionych w otoczonym mieście. To jego nieustępliwość zwróciła uwagę opinii publicznej Zachodu na wojnę w Syrii i doprowadziła do ewakuacji z okupowanego i bombardowanego Aleppo personelu medycznego i dziesiątek tysięcy ludzi.

To trudna książka, ale też i ważna. Pełna bolesnych emocji i niewyobrażalnego okrucieństwa wojny. Niektóre, szczególnie drastyczne opisy ofiar wojny wywołują łzy i rodzą naturalny sprzeciw wobec bestialskim aktom agresji skierowanym przeciwko cywilom.

To też książka dająca nadzieję, że dopóki istnieją tacy ludzie jak David Nott, pełni poświęcenia, zaangażowania i odwagi, świat ma szansę stać się lepszym miejscem dla nas wszystkich. W chwili, gdy to piszę w wielu miejscach na świecie w bezsensownych konfliktach tracą życie kobiety i dzieci. Nie bądźmy obojętni na krzywdę ludzką, płacz i śmierć niewinnych, tylko w ten sposób nie zatracimy naszego człowieczeństwa.