Lekarka nazistów recenzja

Alicję Sambor, polską lekarkę, poznajemy w roku 1948, kiedy rozpoczyna swoje pierwsze spotkanie ze studentami jako wykładowczyni na uniwersytecie w Wiedniu. Dochodzi tam do dziwnego, niepokojącego spotkania, którego sens czytelnik będzie miał okazję zrozumieć dopiero po poznaniu wcześniejszych losów bohaterki. Aby nam to umożliwić, autorka przenosi akcję w 1941 rok, do Polski.

Dr Sambor wraz ze swoim mężem, Janem pracuje jako chirurg w jednym z warszawskich szpitali. Zmuszeni, jak wszyscy medycy, do pracy dla Niemców, starają się jak mogą nie łamać złożonej przed laty przysięgi. Są zobowiązani ratować ludzkie życie bez względu na narodowość czy orientację polityczną. Jednocześnie starają się zachować lojalność wobec walczących w podziemiu rodaków. I za te działania właśnie Jan Sambor zostaje skazany na rozstrzelanie, a jego żona i córka muszą uciekać ze stolicy. Wypadek niemieckiej ciężarówki, którego świadkami stają się podczas drogi już na zawsze odmieni ich życie. Komendant-nazista tak łatwo nie wypuści z rąk cennego łupu, jakim jest atrakcyjna pani doktor.

Alicja niejednokrotnie staje przed skrajnie trudnymi, moralnymi dylematami. Musi wybierać między bezpieczeństwem swoim i córki, a własnym dobrym imieniem i przychylnością lokalnego społeczeństwa. Zawsze jednak stara się pamiętać o swoim systemie wartości i o tym, że jako lekarz zobowiązała się walczyć o każde ludzkie istnienie. W obliczu wszechogarniającej świat nienawiści, ma po stokroć trudne zadanie.

Czy można pozostać człowiekiem, gdy moralność staje się kompletnie przegniła, a nasze życie zależy w pełni od wroga? Czy w takich warunkach może narodzić się i przetrwać miłość?

"Lekarka nazistów" to opowieść o sile charakteru i wielkiej mocy miłości, która nawet w czasach zalewającego świat zła towarzyszy ludziom. To ona dodaje wiary w lepsze jutro, popycha do przodu, gdy sytuacja wydaje się być beznadziejna i każe kroczyć dalej i kolejny raz podejmować walkę, nawet jeśli rozsądek podpowiada, że powinniśmy odpuścić.