Łatwopalni recenzja

"Bez cierpienia nie rozumnie się szczęścia"

Monika to nauczycielka polskiego jednej ze szkół pod Wałbrzychem.Od prawie dziesięciu lat nie związała się z nikim bo jej były chłopak skutecznie odstrasza wszystkich napotkanych mężczyzn.Grześ wciąż ją kocha ale w przeszłości musiał posłuchać ojca i rozstać się z Moniką,teraz bardzo tego żałuje.Na drodze Moniki staje przystojny motocyklista,który ma za sobą tragiczną przeszłość i nie pozwala nikomu wejść do swojego serca.Zawsze ucieka,przed światem i wyrzutami sumienia a motocykl to jego przyjaciel.Monika i Jarek zbliżają się do siebie jednak przeszłość staje im na drodze do szczęścia.
_________________________________________
Książka opowiada o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi,osaczona Monika chce być poprostu szczęśliwa.Jarek ma bardzo potarganą przeszłość i usilnie stara się uciekać przed wszystkim.Zawsze tak robi gdy ma koszmary,pakuje się i jedzie sam do końca nie wiedząc gdzie.Lekarz z duszą artysty malarza jest bardzo tajemniczym i smutnym człowiekiem,po przeczytaniu powodu doskonale go zrozumiałam aczkolwiek zamykanie się na świat i ludzi to nie jest dobre rozwiązanie.Fabuła sama w sobie dość ciekawa bo z przyjemnością zacznę czytać kontynuacje ale jakby czegoś mi tu zabrakło,jakby emocje bohaterów były mało rozwinięte a ja bardzo cenię książki z emocjami, które po przeczytaniu siedzą długo we mnie.Niestety tutaj było tego za mało a książka nie zrobiła na mnie wielkiego wow.Owszem jest ciekawa,czyta się lekko i szybko natomiast spodziewałam się czegoś więcej,może w drugiej części tego doświadczę.Podobał mi się małomiasteczkowy klimat i opisy krajobrazu,aż chciałoby się tam pojechać i tutaj autorka bardzo dobitnie przypomniała mi o ruszających się firankach w oknie u sąsiadów, takie są uroki mieszkania na wsi...
_____________________________________________
Przede wszystkim cytaty wpadły mi w pamięć i nawiązanie do tytułów piosenek, większość z nich z przyjemnością odsłucham. Książka idealna na wieczór, ja spędziłam z nią miło czas