Milczenie lasu recenzja

Las jest plamą szarości, drzewa to sylwetki w mroku...

Autor: @krzychu_and_buk ·2 minuty
2022-02-22
Skomentuj
1 Polubienie
Ta książka swoją okładką i hasłem na niej: "Możesz zapaść się pod ziemię. I tak nie uciekniesz przed prawdą"– kupiłam nie. I jak napisał w komentarzu pod postem na profilu Wydawnictwa, który zapowiadał premierę książki Adam @zaczytany.tata "krzychu_and_buk chyba temat w sam raz dla ciebie"– dziś, po przeczytaniu tej książki odpowiadam – tak, Adamie, to w sam raz dla mnie". Ale myślę, że dla każdej i każdego z Was, którzy lubicie książki trzymające w napięciu, opowiadające o poświęceniu i woli.

W książce poznajemy Coopera, który od 8 lat wraz z córką o imieniu Finch, żyją samotnie w odległych odmętach lasu. Ich miejscem na ziemi jest niewielki dom, który użyczył im kumpel i przyjaciel Coopera z czasów wojny i misji w Afganistanie Jake. Bez kontaktu ze światem zewnętrznym, bez dostępu do nowinek technologicznych wiodą tam swój codzienny żywot, gdzie za towarzyszy mają dzikie zwierzęta, a do częstych rozmów za słuchaczy mają swoje... kury.

Życie w lesie pozwoliło Cooperowi zamknąć za sobą pewien rozdział życia "przed"... pełnego tajemnic i spraw, które nie powinny wyjść na jaw. Las stał się dla niego i jego córki schronieniem, miejscem dającym obietnicę, nadzieję na coś dobrego... Las stał się dla nich bezpiecznym azylem.

Książka ta to zbiór ciekawych opisów życia w lesie, dzięki którym cudownie było się przenieść w te klimatyczne, leśne przestrzenie. Dla mnie, miłośnika leśnego wędrowania, to były bardzo cenne momenty. Wystarczyło, że zamykałem oczy i już – widziałem oczyma wyobraźni – las jako plamę szarości, drzewa jako sylwetki w mroku, w powietrzu czułem woń sosen i ziemi i wydzielin mulaków białoogonowych.

Książka ta to opowieść o życiu, w którym trzeba podejmować trudne decyzje i brać za nią odpowiedzialność: "czasem na człowieka spada nieszczęście, a on nie jest na nie przygotowany i podejmuje decyzje, które w danym momencie wydają się właściwe"; to opowieść, która łapie za serce i zaprasza do przemyśleń... nikogo z nas nie ominą w życiu trudne wybory – pytanie tylko jak sobie z nimi poradzimy?

Za książkę dziękuję @wydawnictwo_slowne #współpraca

Ogromnie się cieszę, że do mojego "leśnego" z księgozbioru mogę dopisać kolejną ciekawą książkę, której styl, fabuła oraz miejsce akcji idealnie wpasowują się w moje upodobania. A was zapraszam do lektury – premiera książki w najbliższą środę 23 lutego 2022 roku.

Moja ocena:

Data przeczytania: 2022-02-18
× 1 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Milczenie lasu
Milczenie lasu
Kimi Cunningham-Grant
7.6/10

Możesz zapaść się pod ziemię, ale i tak nie uciekniesz przed prawdą. Bez dostępu do cywilizacji, kontaktu z rodziną i światem zewnętrznym. Od ośmiu lat Cooper i jego córeczka, Finch, żyją samotnie...

Komentarze
Milczenie lasu
Milczenie lasu
Kimi Cunningham-Grant
7.6/10
Możesz zapaść się pod ziemię, ale i tak nie uciekniesz przed prawdą. Bez dostępu do cywilizacji, kontaktu z rodziną i światem zewnętrznym. Od ośmiu lat Cooper i jego córeczka, Finch, żyją samotnie...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Mieszkam na wsi i gdzie nie spojrzę tam las lub polany. Mogę obserwować piękne drzewa obsypane pączkami na wiosnę, mieniące się różnorodnymi kolorami jesienią. Zimą miło popatrzeć na korę brzóz i na ...

@jorja @jorja

Książka opowiada historię życia ojca – Coopera i córki – Finch, mieszkających w chatce w lesie; są kompletnie odcięci od cywilizacji, bez elektryczności, gazu, zasięgu, mają tylko studnię, mały sad, ...

@almos @almos

Pozostałe recenzje @krzychu_and_buk

Kądziel
Wyruszyłem w tę czytelniczą podróż w nocy, gdy za oknem świat ułożył się do snu, a na niebie, gdzieś za chmurami wędrował sobie księżyc.

Wyruszyłem w tę czytelniczą podróż w nocy, gdy za oknem świat ułożył się do snu, a na niebie, gdzieś za chmurami wędrował sobie księżyc. Czytałem. Nie czułem się najlep...

Recenzja książki Kądziel
Jaskinie umarłych
Pierwsze czego doświadczyłem, gdy zacząłem czytać „Jaskinie umarłych” to był ból i przerażenie. I mrok, który panował wszędzie, wychodził zza literek czytanej opowieści, snuł ku mnie, owijał się wokół mnie, wdzierając się przez usta, nos i uszy do wnętrza mojego ciała.

Pierwsze czego doświadczyłem, gdy zacząłem czytać „Jaskinie umarłych” to był ból i przerażenie. I mrok, który panował wszędzie, wychodził zza literek czytanej opowieści,...

Recenzja książki Jaskinie umarłych

Nowe recenzje

Mojra. Niczyja wojna
Droga przez prawdę
@Radosna:

,,Niczyja wojna" Agnieszki Kulbat to trzecia tom cyklu ,,Mojra", który z każdą kolejną częścią jest coraz lepszy. Bogow...

Recenzja książki Mojra. Niczyja wojna
W księżycowym lesie
Kojąca i wzruszająca opowieść o sile ludzkich m...
@burgundowez...:

Michiko Aoyama po wspaniałej powieści „Wszystko, czego szukasz, znajdziesz w bibliotece”, ponownie udowadnia, że w pros...

Recenzja książki W księżycowym lesie
Wieloświaty
Wieloświaty
@adam_miks:

#MałgorzataFelicka #Felicka #Wieloświaty #Sciencefiction Małgorzata Felicka, "Wieloświaty", Wydawnictwo Sovello, 2019 ...

Recenzja książki Wieloświaty
© 2007 - 2025 nakanapie.pl