Drwal recenzja

Drwal czyli Co może zrobić pisarz ogarnięty niemocą twórczą?

Dałem się nabrać - chciałem przeczytać kryminał.

Świat w jakim żyjemy może być postrzegany przez pryzmat tego kim się jest, albo tym kim chciałoby się być. Należę do osób, która przyznają rację internautom wyśmiewającym się z tzw nurtu hipsterowskiego, który stanowi pewien wyznacznik ukulturalnienia.

Dla przykładu, nie uważacie, że postać ubrana w czapeczkę z włóczki, lansującą się na skandynawa, robiącą zdjęcia staroświeckim aparatem, jest nieco zabawna? Albo osoba która zakłada okulary z rogowej oprawki (choć nie potrzebuje okularów) obnosi się w kapeluszu, jeździ na rowerze - holenderce (czemu nie ukraina, bardziej topowa/offowa) i obnosi się z produktami firmy Jabłko? Albo osoba, dla której posiadanie innej osoby z niższej kasty, kupionej za kilka piw, jest dobrym studium analizy osobowości...

(...)

Mimo wszystko jestem pod wrażeniem - nie zarzucam braku warsztatu autorowi, jest naprawdę dobry w tym co robi. Tylko jakoś to nie jest to co lubię. Polecam tę pozycję wszystkim tym, którzy chcieliby przeczytać "coś ambitniejszego", żeby sobie zrobić studium osób z promowanej ostatnio wszędzie popkultury (nawet w droższych pismach kobiecych). Jak dla mnie - choć czyta się naprawdę fajnie (pomijając pewną niechęć czytającego) to jest trochę przeintelektualizowana, być może nie dorosłem jeszcze do Literatury przez duże K, być może powieść trafiając do mojego wewnętrznego ja (bo trafiała) natknęła się nie na to co powinna.
(...)


więcej na mediumsweetbooks