Tam gdzie spadają Anioły recenzja

Od dawna jestem wielbicielką Aniołów pod postacią wszelaką – kolekcjonuję figurki, obrazki, namiętnie czytam książki. Właśnie dlatego, skuszona pozytywnymi opiniami i niesłabnącą sławą, sięgnęłam po książkę Doroty Terakowskiej.

,,Tam gdzie spadają Anioły” ... musi stać się coś ważnego. I tak stało się w tej książce (jak bardzo aktualnej, dowie się każdy, kto poświęci chwilę na jej przeczytanie). Zaganiani, zapracowani rodzice, którzy nie widzą więcej, niż czubek własnego nosa. Pogrążeni w codzienności, zatracają dziecięcą wrażliwość. Przekonani, że nic złego się stać nie może, zostają zaskoczeni przez los a ich życie odwraca się do góry nogami. A to wszystko za sprawą ich córeczki, małej Ewy. Dziewczynka widzi lecące po niebie Anioły. Podążając za nimi jest świadkiem walki pomiędzy Dobrem a Złem. Odkąd jej Anioł Stróż ulega wypadkowi, dobra passa ją opuszcza, a każde kolejne zdarzenie staje się koszmarem. Mijają lata, a niefortunne wypadki wciąż się powtarzają, jednak gdy następuje chwila spokoju – nikt nie podejrzewa najgorszego. Dziewczynka choruje na białaczkę.

Choroba stanowi przełom. Rodzina jednoczy się, by odwrócić zły los. Jedynym ratunkiem okazuje się odszukanie Anioła Stróża. I nikt nie spodziewa się, jak blisko on się znajduje...
Także w rodzicach Ewy zachodzi zmiana, zaczynają rozumieć, że są w życiu ważniejsze rzeczy jak praca. Doceniają piękno, wartości rodzinne, wiarę...

Czytając, nie mamy poczucia czasu. Strona po stronie poznajemy kolejne piękne, mądre zdania, które zapadają nam w pamięci, w sercu. Mamy ochotę je zapisać, by dzielić się z innymi, wracać do nich. Odkrywamy wiele prawd życiowych, czasem banalnych, a jednak zapomnianych.

Książka ta pozwoliła mi zajrzeć wewnątrz siebie, i mimo iż określana jest jako przypowieść dla dzieci i młodzieży, poruszyła mnie do głębi. Na nowo zaczęłam się zastanawiać, jak to jest z tymi Aniołami...