Ktoś, kto będzie cię kochał w całej twej nędznej glorii recenzja

Raphael Bob-Waksberg zasłynął jako twórca serialu „BoJack Horseman”, ale na tym nie skończył swojej przygody z światem tworzenia! „Ktoś, kto będzie cię kochał w całej twej nędznej glorii" to jego debiut jako autora książki i już na początku postawił przed sobą ogromne wyzwanie - stworzył osiemnaście opowiadań o miłości. Krótkie formy mają to do siebie, że niezwykłe trudno w nich uchwycić serce bohaterów oraz samego autora, ale akurat w tym przypadku wszystko to jest wyraźne. Każda z opowieści ma do zaoferowania coś innego - spotykamy bohaterów o odmiennych płciach czy orientacji, mamy odmienne gatunki i odmienne rodzaje miłości - i może po pewnym czasie wydają się oni być do siebie zbyt podobni, ale gdy teksty dawkujemy, dostajemy kawał naprawdę przyjemnej literatury. Takiej z czarnym humorem i odważnymi zabawami z narracją.
Jeśli kiedyś będziecie mieć w rękach tę książkę, to zdradzę Wam, że na szczególną uwagę zasługują opowiadania: „Słone nerkowce cyrkowe, jak Boga kocham", „Przegapione połączenie - m4w: mężczyźni szukają kobiet", „Nasze wzajemne kłamstwa", „Rufus", „Wschodzące gwiazdy" oraz „Przecietniaczka". Bardzo mile mnie zaskoczyły i może nie stanowią czegoś, przez co moje serce zostałoby roztopione, a dusza zaczęłaby latać, ale z całą pewnością stanowiły przyjemną lekturę. Lekturę, która do mnie przemówiła i myślę o niej z sympatią.
Poza tym uważam zbiór ten za całkiem udany debiut. Raphael Bob-Waksberg pisze w sposób, który określiłabym jako suchy ze szczyptą czarnego humoru, co nie każdemu wychodzi dobrze. Teksty te nie zawsze kierują się naturalnością dialogów, ale stanowi to cel zamierzony. W dodatku te zabawy narracją! Ach! To akurat zasługuje na szczególną pochwalę, bo nie pamiętam, kiedy ostatni raz spotkałam się z tak plastycznymi formami! W „Ktoś, kto będzie cię kochał w całej twej nędznej glorii" możemy natknąć się nawet na wiersz i okej, akurat mi nie przypadł do gustu (był to jedyny tekst, który męczyłam), ale doceniam sam zamysł! I szanuję odwagę.
Akurat w tym przypadku brakuje mi słownictwa, dzięki któremu mogłabym wam wyjaśnić, co takiego wyjątkowego jest w sposobie tworzenia zdań tego autora, więc po prostu zachęcam Was do przeczytania choć jednego opowiadanka ze zbioru. Tak na próbę. Jeśli tylko będziecie mieć ku temu okazję - otwórzcie książkę na przypadkowym tytule i zacznijcie tą przedziwną przygodę.