Ktoś jedyny na świecie recenzja

"Ale jeśli mnie oswoisz, będziemy potrzebowali siebie nawzajem. Staniesz się dla mnie kimś jedynym na świecie."
(Antoine de Saint-Exupery)

Piękne i ponadczasowe słowa odnoszące się do relacji między dwójką przyjaciół. Wspomina je Katarzyna Wit-Formela w swojej powieści, która nie bez powodu ma tytuł Ktoś jedyny na świecie.
Ktoś nam wyjątkowo bliski, przyzwyczajony do naszej obecności, ktoś o kogo zobowiązani jesteśmy się troszczyć.

Najnowsza powieść Wit-Forneli ukazuje losy Julki i Daniela, młodych ludzi z dwóch różnych światów. Ona cicha i skromna dziewczyna z Mazur, która znajduje się w Warszawie tylko na chwilę. On, piłkarz jednego z warszawskich klubów, "ciacho", o którego "schrupaniu" marzy większość nastolatek z jego otoczenia.
Jak to możliwe, że tych dwoje zwróciło na siebie uwagę?
Czy związek między nimi ma prawo bytu?

Ktoś jedyny na świecie to powieść o pierwszej miłości, tej niewinnej i niczym nie skażonej, ale także pełnej pasji i uczucia. Mówi się, że jest ona najsilniejsza i na zawsze zostawia ślad w duszy człowieka.
Ale czy jest w stanie przezwyciężyć wszystkie przeciwności losu?
Na ile dwoje zakochanych w sobie młodych ludzi jest gotowych poświęcić się dla drugiej osoby?

Wiodącym tematem powieści jest związek Julki i Daniela, który wraz z upływem czasu ulegał naturalnym przeobrażeniom. Jednak, Ktoś jedyny na świecie to także powieść o dorastaniu, o pragnieniu akceptacji przez rówieśników oraz o szukaniu swojej drogi w życiu. Wbrew pozorom młodość to trudny czas, a dorastanie stanowi niełatwy proces, kiedy to bez zbytniego trudu można się zgubić.

Młodość to czas kiedy jedna nieopatrzna decyzja może zaważyć na całym naszym przyszłym życiu.
Ale skąd wiadomo który wybór z perspektywy czasu okaże się tym właściwym?
Czy powinniśmy iść za głosem serca, czy też całkowite poświęcenie się na rzecz drugiej osoby jest niewskazane?

Jestem pod wrażeniem w jaki sposób autorka potrafiła wpleść w historię niezwykle istotne treści, które powinny stanowić swoiste wskazówki, zwłaszcza dla młodych, szukających wzorców ludzi. W obecnych czasach młodzież tak bardzo spragniona aprobaty i akceptacji jest w stanie zrobić bardzo wiele, byle tylko nie zostać wyrzuconym poza nawias określonej społeczności. Nie każdy ma na tyle silną psychikę, by godzić się na piętno dziwaka i odludka.

Urzekła mnie ta powieść. Swoją prostotą i oddaniem mało popularnym treściom zdobyła moje serce.
Polecam!

Moja ocena to 8/10.