Kolor miłości i krwi recenzja

Relacje między Polską a Ukrainą w ostatnim czasie znowu się zmieniły. W obliczu ostatnich wydarzeń i tego, co aktualnie się dzieje trudno się dziwić, że ponownie więcej czytamy o Ukrainie, jej historii i powiązaniach z naszym krajem. Między innymi o tym pisze Margota Kott i to w dwóch płaszczyznach czasowych — opisując historię z 2015 r. i z okresu drugiej wojny światowej.

Marko Berezowski to ukraiński żołnierz, który brał udział w bitwie o lotnisko w Doniecku. Mężczyzna był Cyborgiem, ale teraz próbuje wymazać traumatyczne wydarzenia, zapomnieć o przeszłości i odnaleźć spokój. Przyjeżdża do bieszczadzkiej wsi — Strzebowisk, by zostać ochroniarzem znanej francuskiej pisarki — Juliette Gauthier. Królowa francuskich romansów napisała już wiele powieści dla kobiet, ale ta ma być wyjątkowa. Szybko okazuje się jednak, że Marko nie jest obojętny na czar Juliette i nie jest jej potrzebny tylko jako ochroniarz, ma pomóc w realizacji pisarskiego planu. Będzie on jednak wymagał powrotu do bolesnej przeszłości.

Autorka stworzyła wielowątkową opowieść, która niejednokrotnie zaskakuje. Nie brakuje niespodziewanych zwrotów akcji, czy wydarzeń, które bardzo trudno przewidzieć. To książka, którą trudno mi przyporządkować do jednego gatunku — na pewno dużo w niej z lektury obyczajowej. Początkowo wydaje się, że dominuje romans, ale szybko pojawia się również wątek kryminalny. Może właśnie przez to jest to pozycja, od której ciężko się oderwać i czyta się ją naprawdę bardzo szybko.

Emocje, które towarzyszą bohaterom, szybko przenoszą się na Czytelnika. Nie brakuje bólu, ogromnego cierpienia, walki z demonami z przeszłości, ale również wzruszeń, czy dobrych chwil. Cała gama uczuć sprawia, że wykreowani przez Autorkę bohaterowie są bardzo realni, a ich historie wyjątkowe.

Margota Kott poruszyła ważny temat i opisała go w niezwykle delikatny, ale również bardzo ciekawy sposób. Myślę, że ostatecznie to kolor miłość gra w powieści pierwsze skrzypce, ale nie wyłącznie miłość do drugiej osoby, ale również tej do ojczyzny, czy rodzicielskiej. Koloru krwi również nie zabraknie i to w intrygującym i nieoczywistym wydaniu.

To lektura bardzo różnorodna i dotykająca wielu tematów, więc myślę, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Nie jest to powieść typowa i na pewno inna od wszystkich, czym bardzo mnie do siebie przyciągnęła. Polecam tak naprawdę fanom różnych gatunków, sądzę, że się nie zawiedziecie.

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję Autorce.