Laleczki skazańców. Życie z karą śmierci recenzja

Kara śmierci w przestrzeni medialnej wywołuje sporo emocji. Nie da się ukryć, że temat jest dość kontrowersyjny. Zwolennicy i przeciwnicy cały czas prowadzą ożywione dyskusje na temat pozbawienia kogoś życia za ciężkie przewinienia. Nie inaczej jest w Stanach Zjednoczonych, gdzie każdy stan ma swoje przepisy na temat legalności przyśpieszonej śmierci. To właśnie do Teksasu autorka książki zabiera czytelnika, aby wspólnie dowiedzieć się, jak przebiega egzekucja.

200 stron. Tylko tyle wystarczy, by wywołać u odbiorcy szereg różnych myśli. Polman w swojej pracy pokazuje różne oblicza kary śmierci. Przeprowadza nas przez meandry świata tajemniczego i niedostępnego. Już od pierwszych stron reportażystka nadała tempa książce, pokazując, że obcy człowiek zupełnie niespokrewniony może pisać listy. Przysyłać pieniądze i drobne upominki. Nie spodziewałam się, że akcje te prowadzone są, na masową wręcz skalę. Tytuł „Laleczki skazańców” idealnie oddaje to, co dzieje się za murami więzienia. Odniosłam wrażenie, że skazańcy czerpią niewyobrażalne korzyści z tej sprawy. A jakie profity mają z tego dziewczęta? Złość, pogardę i wyniosłość osadzonych. Tyle i aż tyle.

Podczas lektury zaskoczyły mnie dwie rzeczy. Pierwsza to stan cel. Myślałam, że bogata Ameryka ma nieco lepsze zaplecze więzienne. Jak bardzo się pomyliłam. Ciasne, bez światła ze słabą opieką medyczną. To kolejny przypadek gdzie rozwinięty kraj jest tylko na pozór. Druga kwestia to długi czas czekania na wyrok. Nie są to dni czy miesiące, a lata. Długie i nieprzynoszące nadziei na uniewinnienie.

I byłby to reportaż idealny, wręcz modelowy. Skupienie się na jednym wątku, nieodbieganie od tematu, nieprzytaczanie własnej opinii. Jednak w moim odczuciu autorka wprowadziła lekki chaos. W jednym rozdziale mamy połączonych tyle różnych kwestii. Od laleczek po fatalne warunki aż do całego miasteczka zlokalizowanego w pobliżu wwiezienia. Wystarczyłaby mała kropka, niewielki odstęp, żeby czytelnik mógł złapać jakiś dystans, do tego, co czytał. Pomimo tego zamętu jest to lektura godna uwagi.