To recenzja

Klaun i czerwony balonik!

Kto, jako dziecko nie bał się klauna niech pierwszy podniesie rękę! Ja należę do tej grupy, która na samą myśl trzęsła się ze strachu.
Do przeczytania tej książki zmusiło mnie to, że na półce były już wszystkie książki przeczytane, a ja byłam skazana na dwa tygodnie w szpitalu. Żałuję, że chwyciłam po nią tak późno.
Żadna książka nie trzymała mnie w takim napięciu, być może duży wpływ na to miał strach, którym kierowałam się na samą myśl o tym, że za chwilę wyskoczy na mnie klaun.

Bill traci młodszego brata podczas deszczowego dnia. Chłopiec wychodzi pobawić się łódką, którą razem zbudowali i słuch o nim ginie. Bill obwinia się o to, że mógł razem z nim wyjść. Gdyby wyszedł być może brat nadal by żył.
Bill ma problemy z jąkaniem. Czasami ciężko go zrozumieć. To nasila się jeszcze bardziej po zaginięciu George'a.

Zaginięcia dzieci i młodzieży nie ustają, więc Bill z przyjaciółmi postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce. Dzieci mają przeraźliwe, które wyglądają na bardzo realne. Wszystko kieruje ich do starego, opuszczonego domu i do klauna, którego często widują. Czują, że ten klaun im zagraża.
W pierwszej części książki dzieci toczą walkę na śmierć i życie. Walczą ze swoimi słabościami, poznają czym jest prawdziwa przyjaźń.
Ilu z nas byłoby w stanie stanąć do takiej walki? Do walki, która od samego początku nie jest równa. TO zna każdy ich strach, wie jak go wykorzystać.
Dzieci pokonują TO, w momencie, kiedy kończy się jego "żerowanie" na ziemi.
Obiecują sobie, że wrócą do miasteczka, jak ta diaboliczna postać wróci.

Mija dwadzieścia kilka lat, TO wraca, a wraz z nim muszą powrócić dzieci, aby raz na zawsze rozliczyć się z potworem. To już nie są te same osoby, każde z nich ma swoje życie. Na nowo muszą odnaleźć w sobie dziecięcą siłę i wiarę. Czy poradzą sobie z przeciwnościami, jakie napotkają? Czy strach ich nie sparaliżuje? Czy nadal mogą na siebie liczyć? Tylko oni znają prawdę o Derry. Tylko oni mogą powstrzymać TO.

Stephen King jest królem grozy, a ta pozycja jest obowiązkowa. Książka doczekała się ekranizacji, która nie jest najgorsza. Jednakże nadal utrzymuje się to, że książka jest o wiele lepsza.