Księga zepsucia. Tom 1 recenzja

Kiedy sięgałam w tym roku po "Pana Lodowego Ogrodu" Jarosława Grzędowicza, myślałam, że nic nie zaleczy mi pustki po przeczytaniu tak wspaniałej serii. A potem trafiłam na "Księgę zepsucia" i nagle moja wielka dziura w czytelniczym serduchu została zaleczona.

Głównym bohaterem "Księgi zepsucia" jest Malcolm Rudecki, skazaniec, który dziwnym zrządzeniem losu, zostaje zesłany na Theę.
Na prawdę uwielbiam takie klimaty. Bohater w obcym świecie, mierzy się z nową rzeczywistością, adaptuje się do warunków panujących na planecie. No miodzio.
Podlewski stworzył zupełnie inny świat. W niemal każdej książce fantasy ludzie lub istoty innego gatunku dążą ku dobremu, zaś na Thei króluje zło.

Czytając tą pozycję niejednokrotnie odczuwałam, że jedną z inspiracji był wspomniany już przeze mnie "Pan Lodowego Ogrodu", ale nie jest to bynajmniej minusem tej książki. Pomimo wiadomych powiązań, Podlewski daje nam zupełnie inną historię. W każdym razie sam Rud to nie jest Vuko Drakkainen, chociaż przeciwności losu pokonuje z niemal takim samym wdziękiem i poczuciem humoru.

"Gniew pozostaje gniewem. Gdy on przejmuje władzę, pozostałe grzechy blakną i drżą..."

Mi "Księga zepsucia" podobała się strasznie. To była moja pierwsza randka z panem Podlewskim i na pewno będę liczyć na więcej, a już na sto procent kupię kolejną część przygód Ruda. Podoba mi się, że pomimo wzorowania się na znanym schemacie dostajemy zupełnie nową, wciągającą i powalającą historię. Dla mnie majstersztyk 9/10.