Dar Anomalii księga 2 Tauryn recenzja

"Słu­chaj serca. To ono pod­po­wia­da jako pierw­sze. W dru­giej ko­lej­no­ści do głosu do­cho­dzi umysł, a na końcu w ko­lej­ce usta­wia­ją się obawy: co lu­dzie po­wie­dzą, co na to zna­jo­mi, ro­dzi­na. Każdy z do­rad­ców pra­gnie na­jeść się twą de­cy­zją, lecz star­czy jej tylko dla jed­ne­go."

To bezpośrednia kontynuacja, więc przed przystąpieniem do lektury zachęcam, by wcześniej zapoznać się z pierwszym tomem. Początkowo obawiałam się czy przypomnę sobie wcześniejsze wydarzenia, lecz gdy tylko zaczęłam czytać Dar Anomalii pochłonął całą moją uwagę. Paweł Zbroszczyk z ogromną skrupulatnością kreśli rozbudowany, tętniący życiem, mroczny świat pełen brutalności. Z zapartym tchem śledzimy niebezpieczną wyprawę Brena, Leby i towarzyszącej mu Zadry, czyli jednej z najlepszych najemniczek Estepii oraz imponującego sprytem gnoma Pieprza. Obserwujemy nie tylko ucieczkę przed piewcami, zmagania z krwiożerczymi bestiami, ale i przemianę, jaka stopniowo dokonuje się w ich wnętrzu. Bren nabiera pewności siebie, dostrzegając jak wielką siłę daje przyjaźń, a także wiara w własne możliwości. Równocześnie śledzimy działania Styksa, przesiąkniętego złem posłańca, gotowego na wiele, by zdobyć tauryn, i zagrozić cesarzowi. Napędzany żądzą zemsty ma również inny przerażający cel: nie spocznie, dopóki nie zgładzi wszystkich Bezsennych.

Pomysłowość autora nie zna granic, o czym przekonuje nas na każdym kroku. Już pierwsze rozdziały rozpalają wyobraźnię i wzbudzają wiele emocji. Bogactwo opisów, drobiazgowość scen akcji, tworzy obraz pochłaniany jednym tchem. Świetnie przedstawiona wielowątkowa historia, w której każdy miłośnik fantasy znajdzie coś dla siebie. Krwiożercze harpie, krasnoludy "Mrow­ce i wszyst­kie inne stra­szy­dła, które gro­ma­dzi­ły się gdzieś na prze­klę­tych Pust­ko­wiach", tylko podkreślają talent i niezwykłą wyobraźnię autora. Jestem ciekawa, czym jeszcze zaskoczy nas w księdze trzeciej, na którą już teraz czekam z niecierpliwością.

Czytajcie, polecam serdecznie.