Godzina zagubionych słów recenzja

Już dawno nie czytałam książki, która byłaby taką skarbnicą przepięknych cytatów jak "Godzina zagubionych słów". Podchodziłam do niej dość sceptycznie, bo szczerze mówiąc nie przepadam za opowiadaniami, ale moje wszelkie obawy okazały się być bezpodstawne. Czytałam tę pozycję kilka godzin, nie mogąc się od niej oderwać i co chwila zaznaczałam karteczką kolejne zdania, które po prostu kradły moje serce. Jest to książka tak przepełniona emocjami, że bez zastanowienia poleciłabym ją każdemu wrażliwcowi.
Zacznijmy może od samej fabuły, ale nie chciałabym zbyt dużo zdradzać, żeby nikomu nie psuć przyjemności z lektury. W książce poznajemy tak naprawdę pięć różnych historii - Katarzyny, Marcina, Anny, Aleksego i Fabiana oraz Borysa. Każda z nich jest piękna i daje nam pewnego rodzaju nadzieję. Każda z tych osób ma jakieś niewyjaśnione sprawy z ludźmi, których niestety nie może już zobaczyć, ale mają to szczęście, że dostają ostatnią godzinę, aby powiedzieć ukochanym to, co powinni byli powiedzieć już dawno temu.
Jest to książka bardzo bliska mojemu sercu, bo chciałabym móc tak jak bohaterowie tej powieści, spędzić choć kilka chwil w towarzystwie osoby, którą kochałam najbardziej na świecie i powiedzieć jej o wszystkim, co przemilczałyśmy. Pewnie nie tylko ja odczuwam takie pragnienie, więc jeżeli Ty także czujesz coś podobnego, sięgnij po tę pozycję. Może zrobi ci się lepiej na duszy.
Nie będę się rozpisywać więcej o tych historiach, bo jeżeli Was zaciekawiło to, co do tej pory napisałam, śmiało bierzcie się za tę pozycję, gdy tylko będziecie mieć taką możliwość.
Jest to moje pierwsze spotkanie z książką pani Nataszy Sochy, ale coś czuję, że na pewno nie ostatnie. Uwielbiam tego typu książki, z których emocje aż wypływają, a w dodatku te cytaty... Nadal jestem w ciężkim szoku jak wiele mądrości autorka potrafiła przekazać przedstawiając nam zwykłą rozmowę na przykład matki z córką.
Całość napisana jest bardzo dobrze, po kolejnych kartkach się po prostu płynie i nie znalazłam ani jednego błędu czy niezgodności. Słownictwo jest przyjemne, niby proste, ale nie banalne. Styl pani Nataszy po prostu przypadł mi do gustu i nie mam mu nic do zarzucenia.
Nawet nie wiem co jeszcze powinnam o tej książce napisać, bo po prostu brakuje mi słów. W październiku wprowadziła mnie ona w klimat świąt, przypomniała mi o bliskich osobach i przede wszystkim... Pokazała jak ważne są słowa. Jak ważna jest rozmowa. Myślę, że to jest najlepsze podsumowanie mojej recenzji. To książka z przesłaniem, więc jeżeli to Wasze klimaty, to nawet się nie zastanawiajcie.
Polecam Wam tę książkę całym sercem.