Uciekając przed jutrem recenzja

Ta książka jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością Autorki. Drugi tom serii, wiedziałam, że czytanie poprzedniego nie jest konieczne, ale wiem, że będę musiała go sobie nadrobić. Nie chodzi o sam fakt, że nie da się czytać kontynuacji bez tego, co było wcześniej. Sylvia zainteresowała mnie wszystkimi postaciami na tyle, że po prostu wiem, iż warto będzie przeczytać również Jej debiut.

Cała historia zaczyna się w momencie, gdy Olivia traci pracę, jednak los stawia na jej drodze braci Roszczenko. Czy można to nazwać szczęściem? Nowa praca, nowe znajomości... Tylko czy wszystko to okaże się bezpieczne, właściwe? Nasza bohaterka wzbudza zainteresowanie dwóch braci, Mateja oraz Aleksandra. Który z nich zdobędzie do niej drogę? Mężczyźni są swoim kompletnym przeciwieństwem. Aleks - poważny, zdystansowany, twardo stąpający po ziemi. Matej - typowy bad boy, któremu w głowie wszelkie rozrywki. Obaj mają za sobą przeszłość, która na nich wpłynęła. Jaką? Tego musicie dowiedzieć się sami. Uwierzcie, ta historia nie jest przepełniona odcieniami tęczy.
Przeszłość Olivii niesie za sobą tak samo ogromne piętno, jak ta, którą mają za sobą mężczyźni. Czy dziewczynie rozdartej między nimi, uda się wybrać właściwy kierunek? Czy będzie w stanie im pomóc? Czy to ona będzie potrzebowała pomocy? A może wszystko musi się idealnie zazębić?

Nie będę ukrywała, że postacie skradły moje serce. Uważam, że sposób ich kreacji jest taki, jakiego zawsze oczekuję. Czytelnik może określi za kim przepada, a kto wywołuje negatywne emocje. Jednak ja nie umiem wybrać ulubionego. Dlaczego? Uważam, że każdy z nich może zaskoczyć pozytywnie, niektórzy potrzebują odrobinę więcej czasu 😉 Na pierwsze miejsce, w mojej punktacji, w tej chwili, wysuwa się Aleksander, ale... no właśnie, nie na darmo mówi się, że "łobuz kocha najbardziej". Pamiętajcie o tym, żeby podchodzić do postaci fikcyjnych z dystansem.

Historia, którą stworzyła Autorka jest bardzo, bardzo wciągająca. Kiedy do niej przysiadłam, strona leciała za stroną. Żałowałam tylko, że nie miałam akurat urlopu. Sylvia opisała wszystkie wydarzenia dosyć skrupulatnie, udało mi się dzięki temu wchłonąć w tę powieść całą sobą i razem z bohaterami przeżywać ich wzloty i upadki.

Książka jest przepełniona tajemnicami, odrobiną mroku, kłamstwami. Jak wiadomo, te ostatnie nie wróżą niczego dobrego. Przecież nie można zbudować prawdziwych relacji na kłamstwie, prawda?
Znajdziecie w tej historii zarówno przemoc fizyczną jak i psychiczną. Spotkacie się z bólem, który tworzy się w głowie i na ciele. Pytanie tylko brzmi, czy bohaterom uda się odnaleźć dobre zakończenie?