Jak ja jej nie kochałem recenzja

Książka o wielkiej miłości mimo wszystko. Bezwarunkowej, dla której poświęca się wszystko, ale zarazem, miłości, która nie wymaga niczego. Ta powieść opowiada historię dwójki ludzi niezwykle różniących się od siebie. Dzieli ich wszystko, a łączy tak mało i dużo jednocześnie.

Uczucie Smutnego i Gośki zrodziło się nagle i z każdym dniem tylko się umacniało i rozwijało. Dziewczyna rozkwitała przy nim, a on stawał się coraz lepszym człowiekiem. Ona nie wymagała od niego niczego, akceptowała go i kochała pomimo tego, że był kim był. Nie wymagała od niego, aby się zmienił, podjął uczciwą pracę i stał się kimś innym, kimś kim nie jest i nigdy nie zostanie. Ona go nie naprawiała, bo wiedziała, że taki jaki jest, jest doskonały. Pokazała mu jedynie trochę inną drogę, którą mógłby kroczyć, taką, która uszlachetnia i nadaje sens temu, co robi. Zrobiła z niego robinhooda na miarę czasów i potrzeb.

Podczas czytania, przez cały czas zastanawiałam się skąd wziął się ten tytuł. Dopatrywałam się jakiejś intrygi, czy zaskakującego zakończenia. Owszem, tego, co się dzieje na kilkudziesięciu końcowych stronach nie przewidziałam, ale w tytule autorka posłużyła się przewrotnością na wysokim poziomie.

"Jak ja cię nie ko­cha­łem – wy­szep­ta­łem, wtu­la­jąc twarz w jej drob­ne palce. – Nie ko­cha­łem cię po trosz­ku, nor­mal­nie, z roz­my­słem. Nie ko­cha­łem cię też jak gów­niarz, z siłą roz­pę­du, co może wię­cej znisz­czyć niż dać. Nie ko­cha­łem tylko two­je­go ciała albo tylko two­je­go umy­słu. Nie ko­cha­łem po ludz­ku. Bo ty nie je­steś czło­wie­kiem. Tak jak kie­dyś ma­wiał o tobie Romek, je­steś anio­łem."

Aż trudno uwierzyć, że można napisać współczesną książkę o wielkiej, prawdziwej miłości bez obscenicznych obrazów seksu i scen łóżkowych, a jedynie ubierając w słowa i obraz to, co stanowi kwintesencję tego uczucia.

To jest najpiękniejsza książka o miłości, jaką przeczytałam. Mam nadzieję, że na długo pozostanie w mojej pamięci. Według mnie nie jest to zwykła obyczajówka z wątkiem romantycznym, ale literatura piękna na wysokim poziomie. Napisana tak, że chce się ją czytać wciąż więcej i więcej.

Polecam i zachęcam do sięgnięcia po tę lekturę.