Bękart ze Stambułu recenzja

Elif Safak to ceniona i znana turecka pisarka, która zyskała światowy rozgłos. Miałam przyjemność poznać jej poprzednie książki, „Czterdzieści zasad miłości” oraz „Czarne mleko”. Obie zrobiły na mnie bardzo dobre wrażenie. Dziś przyszedł czas na kolejne spotkanie z tą autorką a to za sprawą książki „Bękart ze Stambułu”.

Kilka słów o treści... Przenosimy się do Turcji, gdzie poznajemy rodzinę Kazanci, którą tworzoną same kobiety i to o dość oryginalnych osobowościach. Nie ma tu mężczyzn, nad którymi krąży klątwa, prowadząca do ich przedwczesnej śmierci. Zbuntowana Asya, jej wyzwolona matka Zeliha nosząca odsłaniające sporo ciała ubrania i prowadząca zakład tatuażu. Do tego zgorzkniała ciotka Cevriye oraz obdarzona darem rozmowy z duchami ciotka Banu. Jest jeszcze głowa rodu, prababka Mateńka, która ledwie co pamięta i babka Gulsum. A tysiące kilometrów dalej, w USA, żyje ormiańska rodzina, która składa się m.in. z 19-letniej Armanusz, jej nadopiekuńczej matki Rose oraz tureckiego ojczyma- Mustafa Kazanci, który próbuje wymazać przeszłość i uciec przed demonami sprzed lat. Nastolatka chcąc odnaleźć swoje korzenie wyruszy do Stambułu a w odpowiedzi otrzyma znacznie więcej niż by chciała. Obie rodziny, choć mieszkają w różnych miejscach i mają nieco inne doświadczenia życiowe, połączy los, fatum albo przeznaczenie. Co z tego wyniknie? Zapraszam do lektury!!

Kolejne spotkanie z autorką i do tego bardzo udane! Od pierwszych stron wciągnęłam się w opowieść, która zawiera szereg ciekawych motywów oraz całą paletę barwnych postaci. Zderzenie Turczynki i Ormianki, zagłębianie się w bolesną i dramatyczną przeszłość obu zwaśnionych stron, próba zrozumienia i wypracowania porozumienia to tylko początek. Historyczny wątek został tu ukazany żywo, realistycznie i bez nudnych wstawek. Temat jest trudny i drażliwy, ale autorce udało się go przedstawić z dużą dozą wrażliwości i umiarem. Bohaterowie są szczegółowo nakreśleni, różnorodni i przykuwają uwagę czytelnika swoim zachowaniem, zainteresowaniami lub podejściem do niektórych spraw. Także Stambuł jest tu pokazany szalenie ciekawie, dzięki czemu ma się wrażenie, jakby się tam naprawdę było. Język to kolejny atut tej powieści – soczysty, urzekający i dynamiczny. I te emocje, refleksje...

„Bękart ze Stambułu” to wielopłaszczyznowa, wartościowa pozycja, którą naprawdę warto poznać. Spora dawka orientalnych motywów, baśniowy klimat, magia zaklęta w miejscach, ludziach, kulturze... To książka o kłamstwie, przeznaczeniu, odkrywaniu tożsamości, demonach przeszłości, tajemnicach rodzinnych a także miłości i nienawiści, zemście i przebaczeniu. Polecam!!

Moja ocena: 5,5/6