Zadzwoń, jak dojedziesz recenzja

Jakub Bączykowski w swojej książce „Zadzwoń, jak dojedziesz” porusza temat trudny, ale jednocześnie niezwykle istotny i ponadczasowy – starość, samotność oraz odpowiedzialność za najbliższych. To powieść, która zmusza do refleksji i skłania do zadania sobie fundamentalnych pytań o rolę rodziny w życiu osób starszych.

Głównym bohaterem książki jest Ryszard, starszy mężczyzna, który po śmierci ukochanej żony Wandy zmaga się z samotnością. Pomimo tego, że ma troje dorosłych dzieci, czuje się opuszczony i pozbawiony sensu życia. Autor w niezwykle przejmujący sposób ukazuje różne odcienie samotności, nie tylko tę fizyczną, ale także emocjonalną. Bo czy wystarczy pomóc seniorowi w codziennych obowiązkach, by nie czuł się osamotniony? Czy miłość dzieci wystarczy, by wypełnić pustkę po stracie najbliższej osoby? Bączykowski nie daje łatwych odpowiedzi, zamiast tego zmusza czytelnika do głębokiego zastanowienia się nad własnym podejściem do rodziny i odpowiedzialności za starsze pokolenie.

Fabuła książki koncentruje się wokół rodzinnego spotkania, które miało być okazją do wspólnego wspominania zmarłej matki, a zamienia się w debatę nad przyszłością Ryszarda. Jego dzieci, Renata, Ania i Mateusz, zamiast rywalizować o możliwość opieki nad ojcem, starają się uniknąć tego obowiązku. Autor przedstawia tu gorzką, ale niezwykle prawdziwą rzeczywistość, opieka nad starszymi rodzicami często staje się ciężarem, który trudno udźwignąć w natłoku codziennych obowiązków.

Jednym z największych atutów powieści jest jej realizm. Bączykowski nie ocenia swoich bohaterów, nie przypisuje im jednoznacznych ról „dobrych” i „złych”. Każdy z nich ma swoje racje, swoje ograniczenia i swoje emocjonalne bagaże. To sprawia, że czytelnik zamiast osądzać, zaczyna rozumieć, zarówno samotnego ojca, jak i dzieci, które mają swoje życie, obowiązki i marzenia.

Ważnym pytaniem, które przewija się przez całą książkę, jest kwestia moralnego zobowiązania wobec rodziców. Czy dorosłe dzieci powinny czuć się zobowiązane do opieki nad starzejącymi się rodzicami? Czy miłość do rodziców oznacza poświęcenie własnego życia? Bączykowski nie daje jednoznacznej odpowiedzi, ale pokazuje, jak trudne i wielowymiarowe są to dylematy.

„Zadzwoń, jak dojedziesz” to książka, która nikogo nie pozostawi obojętnym. Jej lektura wzrusza, skłania do przemyśleń i uświadamia, że starość to temat, który dotyczy nas wszystkich. Nawet jeśli dziś jesteśmy młodzi, prędzej czy później przyjdzie moment, w którym sami staniemy po drugiej stronie, będziemy potrzebować kogoś, kto poda nam szklankę wody. Bączykowski stworzył powieść mądrą, emocjonalną i niezwykle potrzebną społecznie, powieść, która nieodparcie skojarzyła mi się z niedawno przeczytaną przeze mnie książką “Brzydcy ludzie” Żanety Pawlik. Obydwie są pozycjami, które warto przeczytać i nad którą warto się zastanowić.