Książka, która nie chciała być czytana recenzja

Lubicie literackie wyzwania? Jest taka książka, która zrobi wszystko, by zostawiono ją w spokoju. A pomysłów ma wiele: gubi i przestawia litery, zmienia wielkość czcionki, tworzy nowe słowa – robi co w jej mocy, by zniechęcić potencjalnego czytelnika. Książka, która nie chciała być czytana, bo o niej mowa jest debiutem literackim Davida Sundina, szwedzkiego pisarza, prezentera telewizyjnego i komika. Rzecz niezwykła. Zapewniła nam miłą wieczorną rozrywkę, a sądząc po reakcji syna (wiek 7+), jeszcze nieraz będziemy do niej wracać.

Pomysł prosty i dlatego niezwykły. Jak to książka nie chce się dać czytać?! To się w głowie nie mieści! Trochę tu żartu i dużo zabawy. Lektura interaktywna - wymagająca zasilenia wyobraźnią. Zapada w pamięć, zachęcając dzieci i dorosłych do wspólnej zabawy. Co ważne nie narzuca narracji, umożliwia, a nawet wymaga, własnej interpretacji i kreowania opowieści. Wszystko to sprawia, że nazwałabym ją książką aktywizującą. I to nie tylko młodego słuchacza/czytelnika, ale także rodzica. Zmiana głosu, śpiewanie, ruszanie całą książką i znikający tekst to tylko niektóre wyzwania, które czekają na śmiałków po otwarciu Książki, która nie chciała być czytana. To doskonały przykład lektury do aktywnego czytania. Nie polega ono wyłącznie na spokojnym odczytywaniu książki od deski do deski i skupianiu się tylko na samej treści, lecz zachęca do aktywności podczas czytania i wchodzenia w interakcję z książką. Jeśli nie jesteście na to gotowi, lepiej jej nie czytajcie.

Fabuła jest nieskomplikowana. Spotykamy tatusia, który ma przeczytać swemu dziecku coś na dobranoc. Niestety, malec wybierze książkę, która absolutnie nie chciała być przeczytana. I tu zaczyna się przygoda! Z każdą nową stroną, czekają na nas inne zadania i wyzwania. W zależności od inwencji czytającego, każde kolejne spotkanie z Książką, która nie chciała być czytana może być odkrywcze. To gotowy scenariusz na przednią zabawę dla całej rodziny. Ma moc zorganizowania wspólnego czasu, a to pogłębia więzi rodzinne.

Pięknie wydana. Treści dopełniają stonowane ilustracje, intrygujące w swojej inności. Nie mamy tu wielokolorowych obrazków, w stylu tych, które „krzyczą” na nas z każdego ekranu. Twarda oprawa z wklejką w kwiaty, zaprasza do odkrywania oryginalnych ilustracji. Niezwykłych, jak ta książka.

Naprawdę świetna!

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl