Nie idź w stronę ciemności recenzja

Dla mnie to nie jest zwykły kryminał, ale historia-parabola. W pierwszej warstwie, mamy detektywa Daniela Grota, do którego przychodzi zrozpaczony ojciec szukający mężczyzny, który bardzo zmienił jego córkę, a później zniknie również również - córka. Jak bardzo może być niebezpieczne zakochanie się w nieodpowiedniej osobie? Do czego zdolna okaże się Natalia i co zrobiła ze swoim życiem jej poprzedniczka? Zobaczcie sami do czego są zdolne, zaślepione, zakochane kobiety. Czy to miłość, a może uzależnienie, zauroczenie, emocje? Daniel Grot - detektyw z Pomorza będzie ostatnia deską ratunku dla ojca poszukującego swej córki. To główna postać z całej galerii fajnie nakreślonych postaci. Nie sposób nie polubić prokuratora Konrada Wiatra i jego papugi żako, która jest absorbująca jak nadwrażliwa kobieta, z powodu samotności jest zdolna powyrywać sobie wszystkie pióra. Oprócz ciekawych bohaterów, chciałem jeszcze wspomnieć o drugim dnie, jakie skrywa powieść. Autorka przemyca tu ewidentnie wartości chrześcijańskie, stawia bohaterów i czytelników przed nieuniknionym wyborem pomiędzy Bogiem a Szatanem. W drugiej warstwie fabularnej kryje się właśnie przypowieść o wyborze pomiędzy dobrem a złem, o wkraczaniu w sferę, która może być na tyle mroczna, że nie będzie od niej odwrotu. Ciekawa książka. Lekko napisana, wciągająca. Intrygujący kryminał z jeszcze ciekawszą podszewką metafizyczną:
"Całe nasze życie jest poprzetykane światłem i ciemnością, podzielone na dni i noce, jasność i mrok. Od nas tylko zależy, do której barwy przylgniemy, o którą bardziej zadbamy, której będziemy się z determinacją trzymać. Gdyby Samancie ktoś w porę powiedział: „ nie idź w stronę ciemności…”, czy posłuchałaby tych słów? Gdyby Natalii ktoś w porę powiedział: „nie idź w stronę ciemności…”, czy posłuchałaby tych słów? Gdyby Marcusowi ktoś w porę powiedział: „nie idź w stronę ciemności…”, czy posłuchałby tych słów? Gdyby tobie ktoś powiedział: „nie idź w stronę ciemności…”, czy posłuchałbyś tych słów? "