Małomiasteczkowy recenzja

"Małomiasteczkowy" Tomasza Duszyńskiego, to bez dwóch zdań, bardzo dobry współczesny kryminał.
Taki normalny, bez niepotrzebnego udziwniania akcji, która toczy się w umiarkowanym tempie, ale jednocześnie angażuje czytelnika i pozostawia mu czas na własną analizę, dając szanse na poukładanie porozrzucanych puzzli.
Czytelnik wtapia się w klimat miasteczka i staje się niewidzialnym, uważnym obserwatorem jego mieszkańców.
I tak wszystko ładnie się zazębia w odpowiednim czasie i miejscu, a rozsypane kawałki spinają się tworząc całościowy obraz wydarzeń.

Jak sam tytuł wskazuje główna akcja toczy się w małym miasteczku i okolicach, z którymi związany jest sam autor i jest to odczuwalne podczas lektury.
Ja osobiście lubię te małomiasteczkowe klimaty, małomiasteczkowe zbrodnie otulone zmową milczenia, które wypływają po latach.

Tu zaginięcie jednej młodej dziewczyny z Wrocławia koreluje z zaginięciem innej, sprzed dwudziestu lat.
Wiązów i jego mieszkańców połączą te dwie sprawy.
Po dwudziestu latach do Wiązowa powraca policjant Konrad Cichecki, jego powrót nie tylko wiąże się z osobistymi sprawami, które dawno temu pozostawił za sobą, ale wygląda na to, że ma jeszcze inne sprawy do załatwienia.
Natomiast aspirant Anna Rzecka, która prowadzi sprawę zaginięcia dziewczyny z Wrocławia, a jednocześnie osobiście zna Konrada doświadczy dylematów, które mogą jej przysłonić prawdziwy obraz rzeczy.
To jednak cholernie inteligentna osoba i nie tak łatwo będzie ją zwieść.
Konrad to bohater, który jest tak skonstruowany, że czytelnik zastanawia się, czy jego postać nieuwikłana jest w sprawę bardziej niż na to wygląda.Tym bardziej, że jego ojciec, były policjant, z którymi wiążą go trudne relacje, przed laty prowadził sprawę zaginięcia jego szkolnej koleżanki. Przyznam, że i mną targały wątpliwości, choć samego bohatera polubiłam.

Ekscytują mnie te wyliczanki, kto w tym maczał palce, kto był w to zaangażowany i kto, ile wie na temat tego, co się wydarzyło.
Lubię jak kryminalną sprawę otacza warstwa obyczajowa, która zbliża nas do bohaterów. Tu warstwa obyczajowa wpleciona jest w warstwę kryminalną w wyważony sposób, w odpowiednich proporcjach bez udziwnień i psychopatów ukradzionych z American Horror Story.
Tu są prawdziwi ludzie ze swoimi marzeniami, planami, rozterkami, żądzami i słabościami. Są trudne relacje, bolesne doświadczenia i popełnione błędy. Samo życie, które nie oszczędza nikogo.

Podoba mi się styl autora i sposób prowadzenia akcji. Nie ma tu zbędnej wulgarności, niepotrzebnej przemocy i popisówek. Mamy porządny kryminał, który doskonale się czyta.
Dostajemy rozwiązanie w odpowiednim czasie i spokojnie możemy pójść spać.
Właśnie takiej kryminalnej historii potrzebowałam w ostatnim czasie i jestem bardzo usatysfakcjonowana. Polecam.