Krwawe dożynki. 1943 recenzja

Trzeci i czwarty listopada 1943 roku. Dwa dni… Dla morderców z SS wystarczyły dwa dni, by w bestialski sposób pozbawić życia kilkadziesiąt tysięcy ludzkich istnień. W dwa dni obozy MAJDANEK, PONIATOWA i TRAWNIKI oczyszczone zostały ze wszystkich więźniów. Już na zawsze. Wypędzani z baraków, jak bydło, wyzywani i poganiani w akompaniamencie głośno grającej muzyki. Zmuszeni do rozebrania się i ułożenia we wcześniej wykopanych rowach. Ciasno. Jeden przy drugim. Potem ostatnie chwile trwogi w oczekiwaniu na koniec. Na ten jeden strzał…

A wszystko to, ta przerażająca, nie mieszcząca się w głowie zbrodnia ukryta pod jakże przyjaźnie brzmiącym słowem „dożynki „. Słowem znakomicie brzmiącym w ustach niemieckiego oficera i dobrze wyglądającym oraz nie wzbudzają podejrzeń w dokumentach — Aktion Erntefest. Autor przedstawia nam historię Ludwiki Fiszer i Estery Rubinsztejn. Dwóch młodych żydówek, którym udało się wymknąć z objęć śmierci.” Jednak, czy wyjście z grobu spośród stosów ciał, gdzie pozostali ich przyjaciele i bliscy, można nazwać szczęściem? Tym pytaniem autor rozpoczyna swoją książkę.

Śledząc losy dziewcząt, czytając zeznania byłych więźniów oraz odnalezione grypsy do bliskich, czy też fragmenty zeznań sądowych niektórych ze zbrodniarzy człowieka zalewa fala tak potężnych emocji, że to aż boli.

Tak, czytanie tej książki autentycznie boli. I choć czytałam już mnóstwo książek o tematyce obozowej to ten ból za każdym razem jest taki sam, a może i większy. W głowie się nie mieści jak okrutny los zgotował człowiek człowiekowi. Jaką bestią potrafi być. Beznamiętną, działającą metodycznie machiną do zabijania.

Autor zastosował ciekawy zabieg, który pozwalał na stopniowe poznawanie prawdy o „krwawych dożynkach". Przeskoki czasowe, czasem niewielkie, bo na przykład — dzień przed lub tydzień po oraz ukazanie tego tragicznego wydarzenia z perspektywy kilkunastu osób sprawiło, że czytało się tę książkę jak powieść.

Wiem jak to teraz może zabrzmieć, ale choć tematyka książki jest niesamowicie trudna i emocjonalna to czytało mi się ją nadzwyczaj płynnie i szybko. To świadczy jedynie o znakomitym kunszcie pisarskim autora.

Polecam z całego serca