Kruk recenzja

Nevermore to seria wielu czytelnikom już znana. W tym roku Wydawnictwo Jaguar wznowiło te książki w nowej szacie graficznej i przyznaję, że okładki robią wrażenie!
Cała seria kusiła mnie już dawno, z ogromną więc chęcią zgłosiłam się po Kruka.

To co niezmiennie chodzi mi po głowie po zakończeniu lektury, to to, że ta książka jest dziwna. Ale czy dziwne znaczy złe?
Od dawna wiadomo, że normalność jest przereklamowana ;)

Przez większą część wątków fantastycznych nie ma wiele. To historia mocno osadzona w rzeczywistości szkolnej. Popularność, szkolne związki, treningi, lekcje, zadania, projekty.
Sympatie i antypatie.
Kłamstewka czy raczej zatajenie prawdy.
To wszystko tu jest i ma znaczenie dla fabuły.

Jest też ona, Isobel, cheerleaderka, część tej fajnej ekipy, z równie fajnym chłopakiem.

Jest i on. Varen.
Ubrany na czarno, z ciemnymi włosami, kolczykami, niepokojący, nieodzywający się do nikogo.
Po szkole krążył ogrom plotek na jego temat.

Pech chciał, że obydwoje muszą razem zrobić projekt na temat Edgara Alana Poego.
Wspólny projekt, który stał się tajemnicą.
Ale czy na pewno pech? ;)
Isobel wciąż była przeciwna takiemu sparowaniu, chociaż tylko do szkolnej pracy.
Tylko, że z czasem...
Niechciane myśli zaczęły krążyć jej po głowie. Była go ciekawa. Tego dziwnego chłopaka, tak bardzo tajemniczego.

Varen z miejsca zyskał moją sympatię i byłam go ciekawa równie mocno jak Isobel. Natomiast dziewczyna, okazała się nadzwyczaj dojrzała w pewnych kwestiach (chociaż w innych zdecydowanie mniej;)) i myślę, że może być fajnym wzorcem dla nastolatków.

Jak wspomniałam wcześniej, przez większość książki wątków fantastycznych jest niewiele. Pojawiają się jednak smaczki wzbudzające naszą ciekawość, dokarmiające ją.
Jest ta dziwna mroczna postać, która pojawiała się nagle i tak samo nagle znikała...
Wszystko spowija mgiełka tajemnicy. A kiedy to wszystko wybuchnie...!
Ostatnia część książki jest totalnie, totalnie dziwna, pokręcona, niezrozumiała!
Jawa czy sen?
Co działo się naprawdę, a co nie? O co tu chodzi?
Pytań jest więcej niż odpowiedzi.
Przyznaję, że ja się w tym wszystkim trochę pogubiłam. Wydaje mi się, że autorka upchnęła jednak zbyt wiele dziwności w końcówce książki. Nie do końca wiedziałam co ja tak naprawdę czytam.
Sam koniec mimo wszystko daje smaka na sięgnięcie po kontynuację. No bo...ale jak to?