Krucjata recenzja

Lubicie mosiężne sagi i tomiszcza czy jednak dylogie/trylogie i takie optymalnej objętości max. 500 stron jeden tom?

Ja w sumie zależy, często mam ochotę na krótkie książki, które mają 5/10 tomów, przyznam, że ostatnio strasznie mnie męczą grubaski książkowe, dlatego też czytam je dłużej. Dziś przychodzę do was właśnie z takim grubaskiem, bo 1 tom ma ponad 700 stron.

Współpraca recenzencka z wydawnictwem papierowy smok i autorką crystal.crown.books

Przedstawiam wam dziś historię pełną magii. Przenosimy się do świata, gdzie istnieją anioły i demony, potwory i ludzie. Mamy tutaj pełno intryg, tajemnic i zagrywek politycznych, które niszczą życie. W ten sposób poznajemy główną bohaterkę, zostaje ona ukarana bardzo surowo i niesprawiedliwie, za coś czego nie zrobiła i razem z nią odbywamy karę.

Ja zacznę od tego, że czułam się trochę przytłoczona tą historią, ale dalej czytałam z zainteresowaniem. Poznajemy bardzo wielu bohaterów, o podobnych imionach, każdy z nich z innym charakterem i historią.

Nie powiem, są dobrze wykreowani i bardzo tacy żywi. Nie skupiamy się na 1/2 postaciach, tylko wszystkie biorą czynny udział w akcji.

Od początku jesteśmy w centrum wydarzeń i ani na trochę nie spowalniamy. Czy jest to minus? Ja uważam, że trochę tak. Bo mam wrażenie, że działo się za dużo, ale to jest takie moje prywatne "ale", bo ostatnio wole wolniejsze historie, na których nie muszę, aż tak się skupiać. Jednak w przeciągu tej akcji, poznajemy bardziej historię i bohaterów, zżywamy się z nimi i kibicujemy im ( no może nie wszystkim).

Mamy też mój ulubiony motyw przepowiedni i próbę zrozumienia jej. Także ogromnym plusem jest wielki rozbudowany świat. Czułam się, jakbym razem z nimi go przemierzała i polowała na bestie, albo walczyła.

Bo to czego mamy tu bardzo dużo to sceny walki, które według mnie były świetnie napisane. Mam ogólnie problem z takimi scenami, bo często nie są dopracowane, a te były idealnie wyważone i właśnie dopracowane w każdym calu.

Ogromnym, ale to tak serio ogromnym plusem jest za dramatis personae, czyli opisane wszystkie postacie i bestiariusz, czyli spis wszystkich istot występujących w książce. Przyznam się wam, że korzystałam z tego bardzo często, bo się kilka razy pogubiłam kto jest kim.

Książka jest raczej dla starszego czytelnika, właśnie przez mnogość walk, bohaterów i akcji.

Ja od siebie będę ją polecać, może nie jest to taka 100% moja historia, ale dalej jest dobra.

Ja ją oceniłam 4.5/5⭐️ Zakończenie było mocne i takie, że aż czeka się na następną część.

Jest to druga książka Agaty, którą przeczytałam i o ile wcześniej nie byłam jakoś mocno przekonana do stylu pisania i kreowania historii, tak przy tej książce zmieniam zdanie.
Co prawda, miałam trochę trudności przy czytaniu i wkręcaniu się w „krucjate” i jest ona też cegiełką, ale uważam, że dostałam napisana bardzo dobrze i pomimo wszystko lekko.