Dług wdzięczności recenzja

Dług wdzięczności stanowi prequel do historii znanej wszystkim z Pierwszego Prawa Magii.

Na wstępie chcę zaznaczyć, że nie jestem na bieżąco z cyklem, a pierwsze tomy czytałam tak bardzo dawno temu, że trochę bałam się tej książki, że przez mój brak wspomnieć z historii nie do końca jej zrozumiem, ale nie ma czego. Jest to świetne opowiadanie, które obrazuje historie Abby i dobrze nam znanego Zedda z okresu jego młodości.

Abby przybywa do Zedda w poszukiwaniu pomocy, ponieważ jej wioska została zaatakowana przez wroga, a jej rodzina pojmana. Aby zagwarantować sobie przychylność maga, kobieta powołuje się na dług wdzięczności, który jego ojciec wyrobił sobie u jej matki, czego dowód stanowi przyniesiona przez nią kość.

Autor przedstawia nam początki Zeddicusa jako najsilniejszego maga, pokazuje jak wyglądało jego życia oraz nakreśla nam pogląd na jego umiejętności i charakter. Możemy obserwować to jak w swoim geniuszu zagubiony się czuł. Podoba mi się, że autor postawił w tej książce przede wszystkim na psychologię Zedda, mimo że powierzchownie.

Opowieść jest krótka, więc mimo wszelkich chęci nie da się z niej wynieść zbyt wiele, ale jest naprawdę dobrze napisana i płynna, polecam fanom fantastyki, nawet jeśli ktoś nie lubi serii Miecz Prawdy, to ta opowieść powinna wciągnąć, bo jest lżej napisana. Z kolei dla ogromnych fanów Miecza Prawdy może wydawać się płytka i nijaka, właśnie ze względu na tę lekkość. Na moją korzyść z pewnością działa to, że dawno temu ostatni raz mierzyłam się z twórczością autora, stąd na pewno wpłynęło to na trochę inne postrzeganie książki.

Osobiście czytało mi się ją bardzo dobrze, historia mnie zainteresowała i odczułam jedynie ochotę na ponowne zmierzenie się z Mieczem Prawdy i z pewnością inaczej będę teraz patrzeć na postać Zedda.

Dobra książka na początek, zdecydowanie warto od niej rozpocząć przygodę z tą serią, z każdą kolejną częścią robi się poważniej i po prostu książki stają się trochę cięższe.

Ode mnie 7/10. Bardzo fajne i przyjemne opowiadanie, dobrze spędziłam przy nim tę godzinkę.